dinsdag 8 oktober 2013

Berlijn Marathon 2013

Een spannende uitdaging.
Mijn 5de editie een marathon lopen.
Deze ga ik in Berlijn lopen.
Deze moet speciaal zijn/worden.

De week voor de marathon loop ik al te stuiteren op mn werk en thuis.
Gek word ik van mezelf. Ik ben onrustig en ik wil rennen. Maar ja, nu moet ik juist rust houden en energie opbouwen. Uitrusten, goed eten en drinken. Bietensap, perenspa, pasta en andere koolhydraten.
Maar toen gebeurde het op mn werk, veel zieken, veel verkouden mensen, snotteren, hoesten…….
Het zweet brak me uit. Het zal me toch niet weer gebeuren hé, dat ik weer een week voor de marathon ziek wordt. Dag bij dag hoop ik, dat ik geen zere keel ga krijgen. Ik probeer mn collegas zo ver mogelijk bij me weg te houden, alhoewel me dat niet altijd lukt.
Ik kan het uitzingen tot donderdag en er is nog steeds niets schokkends gebeurd met mijn keel. Zou ik dan toch geluk hebben dit keer?

Eindelijk is het vrijdag. Ik was al heel vroeg wakker. Vandaag is het de dag!! Berlijn here we come!!!
Ingrid en ik zijn op vrijdag heel vroeg vertrokken vanaf Schiphol, met de trein naar Berlijn.
We hadden alles goed geregeld van tevoren. Startbewijzen, hotel, trein, etc.
Goed georganiseerd op pad.
Het zou zon 7 uurtjes reizen zijn met de trein.
Natuurlijk eerst een start bij Starbucks op Schiphol, zoals altijd, eerst de dag beginnen met een goede bak koffie en effe bijkletsen.
De treinreis verliep voorspoedig.
In Hengelo kwam de rest van het “marathongespuis” in de trein.
Zij zaten in een coupe verder op. Even lekker gekletst.
Rond een uur of 14.00 uur in Berlijn, na een overstap in Hannover.
Met de trein zijn we naar Zoologische Garden gegaan, over de Kurfustendamm gelopen, richting ons hotel “Eden am Zoo” in de Uhlandstrasse.
Een heerlijke stek in het centrum van Berlijn. Een prima uitvalsbasis naar andere delen van de stad.  De metro en trein vlak bij.   
Het hotel is oubollig, met een groot trappenhuis, hoge plafonds met kroonluchters. Het lijkt een beetje op een oud grachtenpand in Amsterdam.
Het bed ligt heerlijk. Ik hoor later van Alexandra dat alles zojuist is gerestaureerd. Ook alle tapijt er uit en nieuwe laminaat er in. Dweil er over en het is weer hygiënisch schoon.
Nadat we onze koffer in de kamer hebben neer gezet, gaan we op weg naar de Expo, om daar ons startnummer op te halen. Deze expo is heel gemakkelijk met de metro te bereiken. We zien onderweg al veel mensen lopen, met BMW Berlin Marathon 2013 rugzak tasjes. Heel leuk. 
We zijn in een kwartier bij het oude vliegveld Tempelhof. Een prachtig gebied met veel oude gebouwen. De mensen massa wijst je vanzelf welke kant je op moet.
We lopen naar de oude luchthaven en het is een gezellige drukte. We maken veel fotos. Het is ook wederom prachtig weer.
Met onze confirmation mail komen we de Expo hal binnen.
Bij de marathon “wall” komen we loopmaatjes Arjan en Jan tegen. Heel gezellig staan kletsen. Ook zij zijn samen op pad.
We lopen naar buiten, waar een imposante hete luchtballon van sponsor BMW staat.
Daarvoor een hele serie mooie BMW autos. Eentje voor de eerste vrouw en eentje voor de eerste man. Helaas zal deze mooie auto aan mijn neus voorbij gaan, maar we kunnen wel leuke fotos maken. Dan doen we alsof, hihiii.
In de Expo hallen is het een hele drukte. Iedereen gaat zn startnummer ophalen. Ondanks dat stroomt het toch heel snel door. Een gesmeerde organisatie en vrijwilligers.
We moeten ons paspoort laten zien en de confirmation mail. Ik laat nog even mijn chip checken. Alles klopt en ik krijg mn startnummer. Verder een blauw bandje om je arm, die je niet meer af mag doen. Met dit bandje kom je binnen het startgebied en in de startvakken. Zonder bandje kan je het vergeten.
We kijken nog geruime tijd bij de expo en eten nog een broodje.
Het is tijd om weer met de metro terug te gaan naar het hotel. Het is al laat geworden en het wordt tijd om te gaan eten. 
We belanden in een heel leuk Italiaans restaurantje “Venezia”, aan de Uhlandstrasse.
We nuttigen onze koolhydraten en gaan die avond op tijd naar bed.
Op tijd opgestaan en naar de bakker iets verder op gegaan. Heerlijk ontbeten en toen naar metrostation Uhlandstrasse gegaan. Een dagkaart gekocht en door de stad gecrost, naar de Potsdamer Platz. 
Op weg naar het startgebied bij de Brandenburger Tor.
  
Vanaf metro Potsdamer Platz, kwamen we nog een paar stukjes historie tegen.

Stukje Berlijnse muur en het Holocaust monument, eindigend bij de Brandenburger Tor.
 
Kijken waar we de volgende dag naar de start moeten en hoe we moeten lopen. Het staat allemaal duidelijk aangegeven en het is allemaal goed geregeld.
We genieten van al het moois bij het startgebied. Er is nog een skate wedstrijd, we zitten nog lekker in het zonnetje op het terras en nuttigen nog wat koffie en een crêpes met stroop. Verder maken we veel fotos.
We gaan op tijd weer terug naar het hotel, zodat we de zaterdagmiddag kunnen uitrusten, wat slapen, lezen, chillen….. Onze benen rust geven.
Rond 17.30 uur gaan we wederom eten bij Venezia, omdat het goed eten was. Ik had spaghetti, met rode saus en allemaal groentes. Heerlijk.
Om 21.00  21.30 uur op bed gaan liggen en we lagen al vroeg te “knorren”.
Ik was om 04.30 uur al wakker. Ik heb elk uur de klok gezien. Ik was onrustig. Om 05.15 uur ben ik gaan douchen. Rond een uur of 06.00 uur ben ik koffie gaan halen bij Alexandra. Ze had heel lief een apart kannetje koffie voor ons gezet. Ik mocht pakken wat ik wilde. We dronken een paar bakjes. Gelukkig kon ik daardoor naar toilet en hoefde ik me daar geen zorgen meer om te maken. Verder at ik een krentenbol en een halve banaan en een gelletje.
Om 06.30 uur vertrokken we naar de U-bahn, richting Potsdamer Platz. Het was een drukte met allemaal zenuwachtige sporters. Veel gespannen gezichten.
Rond een uur of 07.15-07.30 uur waren we bij het startgebied. Ons verder omgekleed en bagage afgegeven bij het bewaakte depot. Om 08.00 uur naar de startvakken gegaan. Voor mij was dat Vak G en voor Ingrid H.
We hadden afgesproken om elkaar na afloop weer op het grasveld voor de Bundestag te zien.
Er stonden al heel veel mensen bij de ingang van het park, om naar de startvakken te gaan. We werden goed gecheckt en daarna mocht je de route door het bos lopen, naar vak G. Ook daar werd je weer gecontroleerd en daar stond je dan ineens……………. op de 17. Strasse, met voor je “Elsje”. Daar waar je al die eenzame trainingen voor hebt gedaan. Nu kreeg je die brok in je keel en stond je met al die medelopers, die net zo zenuwachtig stonden te wachten en te “blauwbekken”. Het was koud, zon 6 graden. Het plastic hielp een klein beetje, maar al gauw stond je te klappertanden. Als je gaat rennen, zal het snel voorbijzijn.
Het startvak stroomde vol en al gauw stonden er duizenden mensen. Monique, Marcel en Marieke zouden bij mij in het vak moeten staan, maar ik kon ze nergens vinden.
Ik nam positie in en wachtte rustig af tot we mochten vertrekken.
Op het laatste moment kwam ik er nog achter, dat ik toch nog even moest plassen.
Het was nog redelijk veel en gelukkig was ik dat kwijt. Nu kon ik ongestoord gaan rennen. Ik klom weer over de hekken en stond klaar in het vak.
Muziek van Alan Parson Project klonk en het aftellen begon. Een gejuich klonk,……. oorverdovend! Ik kreeg weer tranen in mn ogen. Het moment was daar…….. we konden gaan hardlopen.
Een kwartier na het officiële startschot, kon vak G vertrekken, om 42.295 meterte gaan genieten.
 
De marathon route is zo ontzettend mooi. Al die uitzinnige mensen langs de kant. Ik blijf maar kijken en genieten en foto's maken. Dit wil ik niet missen en thuis weer terug zien. 

De eerste 7 km is best druk en af en toe wat dringen. 

Ik loop de hele tijd lekker, tot 35 km. Ik begon een lichte kramp te voelen in m'n rechter bil. Heel vervelend. Gelukkig werd het niet te erg. Toen werd het zwaar. Bij 36/37 km ging het lampje uit. Helaas kon ik het tempo niet meer hervatten. Het werd een gevecht. Ik moest mezelf moed in spreken om niet te gaan wandelen. Dit deed ik gelukkig niet. Ik begon de km's af te tellen.

Er daar was ie dan. In de verte...... de Brandenburgertor!!!! Ik was zo blij. Onder luid gejuich en aanmoedigingen genoot ik van dit moment. Ik heb gefilmd en foto's gemaakt. Ik keek naar de mensen en het gejuich was oorverdovend. Tranen schoten in m'n ogen. Maanden heb ik hier voor getraind en nu liep ik daar....... te genieten van alles. Wat een feest. Ik vergat door alle emotie nog te versnellen, maar ach wat maakt het ook uit. Na de finish komt er zoveel emotie los, wat ik niet kan omschrijven. 

Ik loop met de "flow" mee. En ja hoor...... daar zijn de medailles. Ik wacht en laat hem om mijn nek hangen. Ik wordt gefeliciteerd. Wat is ie mooi!!!!! Ik huil en ik lach tegelijk. Wat een moment. Ik heb van start tot heden, nog steeds die glimlach die niet weg gaat. Ik voel me zo onwijs gelukkig. 
Wat was het ook mooi lang de route. Schitterende oude gebouwen. Toch nog wel een paar stukken vals plat en een paar bruggetjes. 
En wat was er veel eten en drinken onderweg. Wat een organisatie zeg!!! Ik heb niets van m'n eigen eten gebruikt. Er waren bananen, appels, gelletjes, thee, water, energy drinks..... echt heel fijn.
Ik heb heel veel banaan gegeten. Was lekker. 
Na de finish werd je terug geloosd naar de bagagedepots. Weer stond er allemaal eten en drinken. Ik kreeg een lekker ijskoud biertje (alcoholvrij), wat me best smaakte. Ik had honger. Er werden tassen uitgedeeld met veel eten en drinken.
Na het omkleden ben ik op Ingrid Tuinstragaan wachten. Via het thuisfront hoorde ik via sms-jes waar ze liep en hoe laat ze zou finishen. Ze ging het dus zeker halen. Geweldig. Deze marathon was voor haar een speciale en heeft ze ondanks alles van afgelopen weken, toch uit kunnen lopen. Deze medaille is speciaal voor haar overleden vader. "You did it Ingrid!!!!" 
Ik zie haar aankomen, ik roep, vang haar op en omhelzen elkaar en huilen van geluk, emotie en om alles. Het is een weekend met een lach en een traan. 
Na het omkleden natuurlijk nog een mooie foto van de Reichstag!!!! Wat een geweldig gebouw. We gaan richting de metro, die ons deze dagen overal brengt. 
We vieren 's avonds onze prachtige dag en het feit dat we deze marathon hebben uitgelopen. Onvergetelijk. We gingen uit eten bij “El Dorado”, aan de Kurfurstendam.

Lekker Spaans eten, met wijn.
s Avonds vallen we als een blok in slaap van alle indrukken van de dag.

De maandag ga ik al vroeg naar de kiosk op de hoek van Kurfurstendam. Daar haal ik de Berliner Morgenpost. Hier staan alle gefinishte deelnemers van de 40ste editie van de Berlijn Marathon in. Een aparte editie van 96 paginas met veel verhalen en fotos. Heel leuk.
Ik duik mn bed weer in en we slapen tot 08.30 uur. 
Daarna gaan we relaxt ontbijten bij het Schwarzes Cafe aan de Kantstrasse.
Alles is er heerlijk biologisch en letterlijk vers van de pers. Ik neem een overheerlijke vruchtensap van sinaasappel en bleekselderij. En dat was mjummie!!! Verder vanille kwark met vers fruit. Daarnaast nog een late macchiato.We vervolgen onze weg om 10.30 uur en gaan naar de Kurfurstendamm wandelen. We willen de Adidas winkel zien en nog wat leuks kopen. Ik slaag voor een mooiedriekwart broek zwart/mint met hetmarathon logo. Zit lekker en is cool. Ik had geen driekwart broek. 
Daarna nog even op het plein gekeken bij de “Weltkugelbrunnen” en in de “Kaiser Wilhelm Memorial Church” en in de “Gedächtniskirche”. In beide kerken een kaarsje gebrand.
De U-Bahn naar Alexanderplatz genomen. Daar op een terrasje bakje koffie gedronken en rond gekeken op het Alexanderplatz. Gezellig plekje, met kunstenaars en kraampjes met veel eten. Vandaar uit naar de televisietoren gelopen. Het waaide enorm en we kregenhet een beetje koud. Doorgelopen naar de Berliner Dom en het “Altes Museum”. 
Een prachtig gebied met veel oude gebouwen.
Hier Mynor nog ontmoet. Een in Costa Rica geboren Amerikaan en ook marathon loper. Een hele tijd heel leuk met hem zitten kletsen. Een hele enthousiaste jongeman. Later bleek dat hij nog een foto staat, die ik gemaakt heb in het startvak. Grappig.
Terug gelopen naar de televisietoren, want daar hadden we in vogelvlucht een Starbucks gezien. Even opwarmen met een lekkere bak cappuccino. 
Daarna weer door.
We zijn verder gewandeld en hebben de hele “Unter den Linden” gelopen. Een prachtig stuk oud Oost-Duitsland. Wat een mooie gebouwen zeg. Maar oooooh wat staat er veel in de steigers. Veel gebouwen worden nog steeds gerestaureerd. 
Het was inmiddels tegen 17.00 uur geworden. Nog even bij de Brandenburger Tor gekeken. Daarna de U-Bahn terug richting hotel.
s Avonds nogmaals lekker uit eten gegaan bij El Dorado. Gezellige stek en heerlijk eten.
Kurfurstendam bij avond
Voor het slapen gaan nog even de koffer ingepakt, want dinsdag helaas weer naar huis.

Ik kijk terug op een heel mooi sportevenement. Wat een super mooie ervaring.
Als je deze marathon ooit eens kan lopen, moet je het zeker doen. Geweldig.
“Berlin Forever”!!!