Afzien of gewoon genieten?

Tja, wat is afzien? Het is het doorstaan van ongemakken, waar je je op dat moment niet prettig in voelt. Een soort van lijden. Maar uit dit afzien kan ook weer iets moois ontstaan. Ze zeggen wel eens: "Na regen komt zonneschijn"! Dat is ook zo. Er is altijd weer een positief iets na iets negatiefs. Altijd!!!!

Waarom heb ik het hier over?
Voor vanmorgen stond er een 24km duurloop op het programma.
Na een periode van veel sneeuw, schaatsen, toertochten en vrieskou, was het vandaag totaal anders.
Regen, harde wind, kou, striemende kou in je gezicht en op je benen.
Zondag is mijn dag van de lange duurloop.
Ik heb mezelf een doel gesteld en die wil ik zeker goed gaan halen. Ik wil daar mijn best voor doen en dan weet ik, dat het daar niet aan kan liggen. Mijn trainingen nastreven, om zo die doelen te halen. Dat is soms afmattend en vermoeiend, maar toch ook weer heel leuk. Ik word er namelijk fysiek en mentaal sterker van. Ik wil geen watje zijn. Gewoon gaan!!! Van regen smelt je tenslotte niet, die sneeuw wel.
En het is ook een uitdaging om de strijd aan te gaan met de elementen van de natuur. Ik vind het niet erg en pas me aan. Desnoods een versnelling langzamer tegen de wind in en voor de wind weer een tikkie sneller. Wat ik wel heel vervelend vind, is dat ik door de kou onderkoeld zou raken en tijdens het lopen het heel koud zou krijgen, dat is niet goed. Ik had daarom mijn regenjas ook aan gedaan, om regen en wind buiten te sluiten. Dat scheelt enorm en behoedt je voor veel ongemakken.


Vanmorgen eerst uitgeslapen. Dat is wel eens fijn, als je elke dag vroeg moet opstaan.
Rustig ontbeten en een kopje thee. Drinkbelt klaar gemaakt, gel gepakt, horloge om, zakdoekjes mee, regenjas aan en hopla om 09.30 uur op pad. In de stromende regen en de soppende, smeltende sneeuw. De fietspaden waren best goed. Op weg naar Rijsenhout had ik 6km lang, vol de wind tegen. Striemende regen sloeg in m'n gezicht en m'n benen werden koud. Dat noem ik dan wel even afzien, maar toch ga je door, want je wil toch echt winnen van die elementen. Ik heb een stem ergens in mijn hoofd en die hoor ik dan ook altijd "roepen" op die zware momenten: "Never give up-Keep on going"!!!! Die stem volg ik altijd getrouw. Opgeven is namelijk geen optie, ook niet tijdens de marathon, behalve bij een lichaamlijk probleem/een blessure.
Na 6km ging ik linksaf de Aalsmeerderweg op, om deze vervolgens 4km te volgen, met een zalige wind in m'n rug. Dat liep als een zonnetje.
Halverwege moest ik natuurlijk stoppen en ineens m'n behoefte doen. Dan kan ik niet verder rennen, want dan doe ik het in m'n broek. Denk je dat ik daarna m'n kleding weer goed aan kreeg. Alles is nat van de regen en plakt aan je lijf. Wat een gedoe.
Mijn dunne hardloophandschoentjes waren doorweekt van de regen. Ik heb ze 1 keer uitgewrongen. Daarna weer aangedaan, maar dat ging bijna niet meer. Ondanks de natte handschoenen, had ik geen koude handen.
Na de sanitaire stop weer verder, naar het 10km punt in Rozenburg. Daar de "Kruisweg" op om oostwaarts te rennen, langs Schiphol, industrieterrein, Geniedijk Mainport, Dierenasiel richting het Haarlemmemeersebos. Dit is een stuk van 7km en dat liep ik met de wind schuin achter me. Af en toe een stevige wind van opzij, maar meer van achter.
Dit stuk liep zalig. Goed opletten voor sneeuw op de paden. Onderweg nog een gelletje genuttigd, om toch wat voeding binnen te krijgen. Ook drink ik regelmatig. Dan hou ik m'n vochthuishouding op peil. Ben ik eigenlijk altijd zo gewend om te doen.
Gestaag liep ik mijn kilometers en ik keek heerlijk om me heen.
Het regende nog steeds, maar ik had er geen hinder van. Soppende schoenen had ik tenslotte toch al, dus wat maakt het dan nog uit. Er was ook teveel smeltwater op de wegen en paden en dat kon je uiteindelijk ook niet continu blijven ontwijken. Dan zou het een zigzaggende duurloop worden, met meer extra km's. En heel vermoeiend.
Dus gewoon lekker vol door de plassen. De kou voelde ik toch al niet meer.
Bij het Haarlemmermeersebos zat ik op 18km. Ik besloot de Geniedijk te lopen, naar Vijfhuizen, met halverwege de steile fietsersbrug. Die was goed om nog even de bovenbenen te laten werken. Nog even een sanitaire stop en terug naar de IJweg in Hoofddorp, bij de manege. Inmiddels zat ik op 20 a 21 km. Nog niet genoeg om terug naar huis te lopen. Ik besloot nog een rondje door het bos te rennen. Nou dat heb ik geweten. Daar was het totaal niet schoon en ik liep 3 a 4 km als een trailrunner, door een 8cm dikke smeltende laag sneeuw, waarvan de onderste 4 cm water was. Het liep wel heel zacht, als een tapijtje, maar een water................. Ongelofelijk. Het water vloog om m'n oren en m'n schoenen veranderden in een zwembad. Niets was meer droog en m'n tenen werden koud door de ijzige sneeuw die m'n schoenen in liep.
Maar goed,... ik ging gewoon lekker door en een andere weg had ik geen zin in. Dit was tenslotte ook weer een uitdaging. En al met al ging het ook best, alleen een versnelling langzamer, maar dat boeit me niet. Na zo'n 24 km kwam ik aan bij de IJweg en toen was het nog 2,5km zuidwaarts tegen de wind in naar huis. Ik liep inmiddels weer op een verharde ondergrond en dat ging weer een stuk sneller.
Ik was nog steeds in m'n sas en liep nog steeds dezelfde snelheid als in het begin.
Ik kan heel goed, heel lang dezelfde gestage snelheid lopen. Constant lopen gaat me goed af. Ook tijdens een halve marathon of marathon.
Na 26,5km - 2uur44min, kwam ik weer in de straat aan, waar ik begonnen was.
Voldaan stapte ik op de deurmat om daar al soppend alle natte kleding uit te doen. Meteen onder de douche, want er was niets meer droog.
M'n benen waren zo rood als rode kool. Onder de douche deed het warme water ook zeer op m'n benen, waardoor ik de temperatuur iets kouder heb gezet.
Eindelijk was ik ontdooit en kon ik mezelf voorzien van een heerlijke kop koffie en een kwark/bananen herstel smoothie. Dat recept werkt altijd super goed bij mijn herstel. Kwark schijnt heel goed te zijn voor herstel van je spieren. Je kan natuurlijk ook van die commerciële poeders/drankjes gebruiken. Die kosten je ten eerste veel geld en dat herstel zit tussen je oren.
Goede herstelvoeding, waarin dus zowel koolhydraten als eiwit zit, is bijvoorbeeld een bak yoghurt met verse fruitsalade, een bak cornflakes met melk en een banaan erdoor, een bord havermoutpap met melk en gewelde rozijnen, een gemiddelde pannenkoek met stroop, een bord spaghetti bolognese of twee bruine boterhammen met jam.
Je kan uit de dagelijkse normale voeding heel veel energie op doen en daardoor super goed herstellen. Tja sommige mensen zijn heel gevoelig voor commercie en laten zich beïnvloeden.
Toen ik eenmaal aan de keukentafel zat, voelde ik me zo voldaan en tevreden.
Ik had het toch maar mooi weer gedaan. En het ging me nog heel gemakkelijk af ook. Ik had er nog wel 10km. bij kunnen lopen. No problem.
Totaal geen vermoeidheid. Een super voldaan gevoel en het was voor mij wederom absoluut genieten tijdens mijn duurloop. Trainingen die je allemaal zelf moet doen en daarom nog meer voldoening geven.
Langzaam gaan de kilometers wekelijks weer omhoog. Een stijgende opbouwende lijn, op weg naar mijn 4de marathon. Rotterdam.
Voldaan ga ik de rest van de dag genieten van wat eten, drinken, de openhaard, m'n boek, vanavond glaasje wijn en nog even m'n schema's bijwerken en bestuderen.

Op naar de wedstrijd van volgende week zondag. De Midwinter Marathon in Apeldoorn, waar voor mij de 27,5km op het programma staat. Ook weer zo'n loop/wedstrijd waar in onbezonnen in ga en ik zie wel hoe en wat. Ook weer heerlijk genieten van de omgeving.

Groetjes van een duurloper!!!!

Filmpje wilde paarden en hardlopers

Hoe gaaf is dit filmpje. Gemaakt tijdens de halve marathon in Egmond. Kijken!!!!! Krijg er kippenvel van.

Drang om te gaan hardlopen

Waarom toch die drang om te gaan hardlopen?

Ondanks kou en wind, ga je toch naar buiten.
Extra kleding aan en rennen.
De ene voet voor de andere.
Wind en kou trotseren.
De wind snijdt door je keel, de kou stroomt je warme longen in.

Je trainingsschema zegt wat je moet doen.
Dit schema heb ik samengesteld aan de hand van m'n eigen kunnen,
met duurlopen, intervallen, tempo versnellingen, rustperiodes, wedstrijden etc. Hier hou ik me zeer zeker aan, want ik weet waar ik voor train.
Ik heb zo mijn doelen en daar wil ik graag mijn best voor doen. Jezelf verbeteren. De ene keer gaat dit wel en de andere keer loop je bagger. Ik weet in ieder geval, dat het dan niet aan mezelf ligt, want ik heb m'n trainingen niet verzaakt.
Een strever was ik vroeger al en gaat er nooit meer uit. Jezelf graag willen verbeteren, daar waar het kan en mogelijk is.
Zo liep ik Egmond heel ongedwongen en ik zag wel wat er van kwam. Dat liep zo lekker en dan ineens is die p.r. daar. Heel verrassend. Terwijl je er een andere keer voor moet ploeteren en je er verre niet aan komt. Zo liep ik de HaarlemmermeerRun 2012 heel moeilijk en zwaar en kwam ik met moeite op 1.58 uit.
Egmond werd een 1.53, op het zwaarste halve marathon parcours. Zo heeft elke wedstrijd weer z'n verrassingen.
Maar goed, to the point; "hardlopen".
Ik vind het heerlijk om te doen.
Het geeft me een gevoel van behaaglijk zijn en me fit voelen.
Het vrij zijn in de buitenlucht. Bezig zijn met je hobby, jou passie.
Zolang als het kan en mogelijk is blijf ik dit doen. Het is grens verleggend en ik beleef er veel plezier aan, zowel alleen als met m'n hardloopmaatjes.

"As long as I can run I'm happy".

"I am a runner"

"I am always happy"

Jez Brag Expedition New Zealand

Egmond Halve Marathon

13 januari 2013, een erg koude en ijzige dag, maar wel met een heerlijk zonnetje.
Temperatuur zo rond de -1 a -3. Gevoelstemp. -5 a -8 Wind NO 3/4

Vanmorgen om 10.00uur in Velsen Noord afgesproken.
Van daaruit met z'n viertjes (Sandra, Paula, Marjolein en ik) naar Heiloo gereden.
In Heiloo hadden we met Ingrid afgesproken.
In Heiloo stonden er bussen klaar om de hardlopers naar Egmond te vervoeren.
De toegangsweg naar Egmond was namelijk afgesloten voor verkeer.
Na het kaartje van 5 euro te hebben gekocht,
konden we meteen instappen in de gereedstaande bus.
Hopla.... op naar "the place to be".
Heel netjes bij de Sporthal afgezet.
Even in de shop van Arie gekeken en nog wat Salomon schoenen gepast. Die zitten super goed.
Helaas een half maatje te groot. T.z.t. even in de winkel de juiste maat halen. Wat een geweldige schoen.

Na de koffie zijn we naar de sporthal gegaan, om ons om te kleden en gereed te maken voor de halve marathon. Het was er druk en erg gezellig; met een fanfare band.

 

Het was er lekker warm. Konden we even opwarmen, voordat we naar buiten gingen.

Buiten de sporthal waren allemaal tenten, waar je bagage kon afgeven. Bewaakt depot. Goed geregeld. Tas vergrendeld met een tiripje en afgegeven op F137

Het was ongeveer 900mtr. lopen naar de startvakken op de boulevard. Brrr..... wat was het onwijs koud. Rillen.

Gelukkig had ik handschoentje aan gedaan. Verder een lange tight, lange thermoshort met dunne Craft jasje. Dit was achteraf gezien, voor mij de juiste keuze.

De rest van mijn groepje stond in het Le Champion vak. Zij starten om 12.30 uur.

Ik stond ergens achterin, in het paarse vak. Dat was de 5 shift. Mijn start was om 12.55 uur.

Ik was blij dat ik kon gaan lopen, wat had ik het koud. De eerste 500mtr liep ik nog te bibberen, toen werd het beter en was het goed.

Eerste gedeelte ging door het dorp Egmond. Wat een mensen stonden er langs de kant. Geweldig.

Na 3km het strand op, het mulle zand en daarna het hardere zand.

We hadden mazzel. Het was eb, dus lekker breed om te lopen. Windje in de rug.

Er stonden heel veel mensen langs de strand afgang. Heel tof was dat.

Het was even wennen op het zand. Voor mij echt de eerste keer dat ik op het strand ren.

Gewoon maar achter de stroom mensen aan lopen.

We moesten 7 km over het strand, van Egmond naar Castricum/Bakkum.

Ik zat maar steeds te kijken hoe ver het was, maar er kwam geen eind aan het lint hardlopers.

Was wel heel gaaf om te zien. Al die duizenden mensen over dat strand, met een zonnetje in het gezicht. Het was een beetje zoeken naar de juiste route.

Het zand was goed te lopen, maar af en toe was het even wat mul en zwaar.

Op het zand hardlopen is totaal anders. Is weer een hele ervaring. Het liep eigenlijk best goed. Tja het is minder grip dan asfalt, maar het was goed te doen. Lekker zacht voor je voeten en knieën. 

Na 10 km. kwam dan eindelijk die strandopgang. Wat was dat zwaar zeg. Ik wilde bijna gaan lopen, maar dat mocht niet van mezelf. "Blijven lopen" zei een stem in m'n hoofd.

Het was nog wel een heel stuk naar boven toe.

Vlak voor de top stonden de supporters, Rebecca, Edo en Inge. Hartstikke leuk.

De rest heb ik niet gezien in die drukte.

Wat een mensen stonden er hier.

Bovenop de top was een verzorgingspost. Ik heb AA-Drink genomen en een stukje banaan. Dat deed me goed. Ik kon er de tweede helft weer tegenaan. Mijn lijf kon het beetje energie wel gebruiken

Doorkomst op 5km in 56 min. Daar was ik best tevreden mee.

 

Hopla, de heuvel af. Wat een genot om naar beneden te "vliegen".

Op naar de heuvels en de duinen. Heel benieuwd hoe het parcours zou gaan.

 

Achteraf gezien, denk ik dat ik het tweede gedeelte met die heuvels zwaarder vond. Het haalde de snelheid er meer uit. Maar ondanks dat, kon ik m'n snelheid toch aardig vol houden.
Een prachtige route en ik heb volop genoten tijdens het lopen.
Rond de 15km kwam ik door in 1.21. Toen ging ik rekenen en beseffen, dat het toch best snel ging, ondanks de zwaarte van deze loop. Rekenen en nog meer rekenen. Toen besloot ik om toch maar wat meer m'n best te doen en geen foto's meer te maken onderweg en zo.
Ik ben nog bewuster op m'n hartslag gaan letten.

Daar was Egmond. Nu kon het niet meer ver zijn. Ik liep nog steeds in 1 gestaag tempo verder. Hopla, de straten van het dorp in. Heel veel mensen. Wat was het gezellig en leuk. Nog een paar verradelijke stukjes. Een heuveltje en bij de "Bloedweg" nog een mega klim omhoog. Daar ga je toch helemaal stuk op. En dat zo vlak voor het einde. Dat was niet "funny".
Toen de weg bij Hotel Zuidduin, onder de Saucony reclame door en nog 600mtr. naar de finish.
De bocht om en nog een stukje vals plat. De laatste paar honderd meter zijn altijd erg zwaar.
Ik kon nog iets gas bij geven. Aangemoedigd door het publiek, zag ik in de verte de finish lijn.
Plotseling zag ik Marieke langs de kant staan. Ze moedigde me nog even aan. Altijd fijn, want het werkt wel. Waar zouden we zijn zonder supporters?
Nog 100 mtr, 75, 50, jeetje wat duurt het dan toch lang, ...... handen in de lucht...... finishlijn en knopje op het horloge indrukken. Ik kijk, kijk nog eens en kon het echt niet geloven. Ik heb op de zwaarste halve marathon van NL gewoon een hele vette pr. gelopen. Dat kon niet waar zijn toch?! Ik zal de officiële uitslagen wel afwachten. Later bleek inderdaad dat het de juiste tijd was.
Ik heb m'n race in 1 constant tempo gelopen. Het was bijna een "flatliner". Alleen bij de strandopgang in Bakkum, heb ik even gedronken en gegeten. Voor de rest gewoon door gelopen.
Ik heb bijna 2 minuten van m'n pr. afgelopen. Dat is best veel.
Dit gegeven geeft me zoveel goede moed. Het is nog maar januari en ik zit vol in m'n trainingsschema en dan dit??!! Ik ga mijn trainingsmethode gewoon op deze manier voort zetten. Wie weet wat er nog voor leuke dingen gaan komen.

Na de finishlijn was het aansluiten in de "file" van mensen. We kregen een prachtige medaille, drinken en een plastic poncho. Dit laatste had je echt nodig, want je koelt gauw af en het was zo ontzettend koud. Ik ben in een holletje naar de sporthal gegaan, om zo min mogelijk te onderkoelen.
Bij het bagagedepot kwam ik Sandra en Paula tegen. Die hadden het ook koud.
Gauw de warme sporthal in. Dat was zalig.
Vlak daarna kwam Ingrid ook bij ons. Ook zij was klaar en was het goed gegaan.

Ik kijk terug op een prachtig evenement. Veel supporters langs de kant en erg gezellig. De vrijwilligers langs het parcours hebben goed hun  best gedaan. Die hebben kou getrotseerd. Verder "petje af" voor de fantastische organisatie. Ik ga volgend jaar zeker weer mee doen.

Deze zondag in januari is heel erg geslaagd!!!!

 

 

To do......... komende maanden.

Loopjes voor de komende maanden, waar ik me op ingeschreven heb.

 

Share the passion

1ste Duurloop 2013 - 18,2km

Het beloofde een prachtige, zonnige dag te worden.
Tja en wat ga je dan voor een kleding aan doen?
Blijft altijd lastig.
Het werd een lange dunne tight en longsleeve thermo, met dun Craft jasje.
Ik koos voor het dunne jasje, ook omdat ik de telefoon mee moest nemen,
voor in geval van nood.
Ik besloot m'n belt met 2 flesjes water/roosvice mee te nemen.
We gaan al weer naar de 2 uur en dan krijg ik toch altijd behoefte aan water te drinken.
Eigenlijk moet je met duurlopen van langer dan 90min, al drinken mee gaan nemen.
Je verliest toch onbewust vocht, wat je aan moet vullen.

Om 09.30uur afgesproken bij de "Patatoloog" in Heemskerk/Castricum.
We waren vandaag met z'n zessen. Marjolein, Sandra, Rinus, Paula, Agnes en Colinda met Sammy ging wandelen. Ingrid was helaas ziek geworden.
Rinus weet heel goed de weg, dus die heeft ons de weg gewezen.
Vandaag een verharde route naar Castricum en weer terug.
Erg leuke en gevarieerde route. Zigzaggend door de bossen en duinen.
Bij de Johanneshof bij Bakkum zijn we even gestopt en hebben een slokje gedronken.
Ook keken we er even naar een crossloop. Erg leuk om te zien.
Na een paar minuten pauze en versnapering, zijn we weer op pad gegaan.
Weer een hele andere kant op en nieuw stuk route.
Het was een prachtig stuk natuur.
De temperatuur werd wel heel aangenaam.
Zo rond de 10 a 12 graden.
Op de terugweg richting Wijk aan Zee, stond het zonnetje vol in ons gezicht.
Het voelde alsof het lente was, van rond de 18 graden.
Het was onwijs genieten.
Ik liep lekker soepel mijn km's, ik was in goed gezelschap, mooie natuur, zonnetje...... Kon het maar altijd zo zijn. Ik hou zo van deze momenten. Ik kijk er ook elk weekend weer naar uit, om met z'n allen er op uit te trekken, de vrije natuur in. Een ieder op z'n eigen manier, of het nou wandelend of hardlopend of fietsend is...... gewoon buiten zijn.
Ik kan er zo m'n energie in kwijt en voel me de rest van de dag en week er prettig.

Onderweg heb ik een aantal foto's en filmpjes gemaakt.

 

 

 

Om een uur of half 12 waren we klaar met onze 2 uur durende duurloop.

Goed voor 18,2 km op de teller.
Rinus had een fantastisch goede route uitgezet. Compliment!
Al wandelend even uitlopen naar het koffie tentje "De Patatoloog".
Colinda en Sammy stonden al te wachten op ons.
Even wat droge kleren aan gedaan bij de auto en daarna met z'n allen aan de koffie.
Gezellig nakletsen en daarna dan nog maar een bakkie.
We kregen er geen genoeg van.
Met een voldaan gevoel vertrokken we weer naar huis.
Veel te vertellen en veel mooie momenten om op terug te kijken.

Motto 2013 - "Genieten"!!!

De kop is er weer af in 2013.
Inmiddels al weer 39 kilometer op de teller.
Op 1, 3 en 5 januari mijn interval trainingen al weer gedaan.
Morgen 6 januari een duurloop van 2 uur door de duinen.
Dan staat de teller na 1 week al weer op 56 kilometer.
Zo gaan we wekelijks maar weer extra kilometers "vreten",
om deel te gaan nemen aan leuke loopjes in 2013 en heerlijk te kunnen lopen.
Mijn motto voor 2013 is "Genieten".
Ik wil genieten van de omgeving en het lopen met elkaar.
We zien wel wat het allemaal brengt.
Inmiddels al een leuke lijst met loopjes.
Ik ga m'n best doen en zal dit jaar verslag doen,
van mijn loopjes en ervaringen daarbij.
Aangevuld met leuke foto's.
"Go for it"!!!!