zondag 27 april 2014

Hollen door de Bollen

Op 27 april ben ik naar Lisse gegaan, vlak bij de Keukenhof.
AV de Spartaan organiseerde een hardloopwedstrijd. Heerlijk zo dicht bij huis en ik had wel zin om weer eens 10 km te lopen. Was al weer lang geleden.
Het was druk in de buurt van de Keukenhof, maar je kon er prima parkeren.
Eerst even m'n startnummer ophalen.
Omkleden en toen naar de start.

Gelukkig niet zo heel druk en je had alle ruimte om te starten en te lopen.
De route ging langs prachtige bloemenvelden. Veel was al uitgebloeit, maar er was ook nog voldoende moois te zien. Een prachtige route.
De laatste 2 km. was nog even zwaar.
We gingen een bos in en daar waren wat slinger paden en heuveltjes.
Ik had een heel lekker tempo, maar dat ging er nu toch wel een beetje uit.
Het laatste stukje naar de atletiekbaan van de Spartaan.
Leuke finish, met muziek werd je binnen gehaald. Erg leuk.









Ik heb heerlijk gelopen en de route was leuk.
Na die tijd nog even koffie gedronken in de kantine,
waar ik Ronald en Astrid van AVH nog tegen kwam.
"Hollen door de Bollen" is erg leuk en zeker voor herhaling vatbaar.

Met 51'30" toch nog 10de geworden, van de 104 vrouwen. Wel weer tevreden mee. Lang geen p.r., maar ik zit nu in een afbouw fase en heb niet veel getraind.
 

Website: http://www.spartaan.net/joomla/

zaterdag 19 april 2014

Rotterdam Marathon 2014

Op zondag 13 april moest het er weer van komen. Mijn 4de Rotterdam Marathon en mijn 8ste marathon in totaal.
Het voortraject naar deze marathon toe, was bewogen en onzeker.
Ik moest de Schoorl run laten schieten vanwege ziekte.
De CPC moest DE halve marathon worden van dit jaar, maar werd vanwege de extreme warmte en slechte benen, een drama van begin tot einde. Dit leverde mij heel veel vragen en onzekerheid op.
Verder had ik nog de marathon van Rotterdam in mijn hoofd van vorig jaar, die ik ook dramatisch heb gelopen vanwege ziekte, antibiotica en extreme warmte. 
Mijn laatste marathon in Geldrop, was de zwaarste marathon ooit.
Met die gegevens moest ik het doen en ging ik naar Rotterdam.
Ik had dus ook als doel gesteld om te proberen zo ontspannen mogelijk te lopen. Dit kon ik alleen creëren als ik m'n fotocameraatje mee zou nemen. Dan kan ik mij ontspannen, dan geniet ik om mij heen, let ik niet op mijn horloge en kan ik 1 hetzelfde ritme aan houden. Verder had ik als doel om heelhuids de finish te halen en zoveel mogelijk te genieten. De tijd zou deze editie het minst belangrijk zijn. 

Op zondagmorgen 07.38 uur afgesproken met andere AVH-ers op het station van Hoofddorp 

Met een leuke groep mensen gingen we op pad.
Ideaal met de trein. Lekker ruim zitten en je stapt in het centrum uit. Dan is het maar een klein stukje lopen naar start en finish gebied: Coolsingel!!!


   
We gingen ons omkleden en begaven ons daarna naar de startvakken. Het was totaal niet koud en ik ging vandaag in een korte broek en een dun t-shirt. Het zou zo rond de 14 graden worden. Als de zon doorbreekt dan wordt het vrij snel warm. Gelukkig stond er wel een windje voor de verfrissing. Zalig loopweer. Natuurlijk eerst nog diverse malen naar de toilet, voor de laatste psychologische plasjes. Helaas zag ik Ernst niet meer terug in startvak E. Het was er zo enorm druk geworden. De helikopters verzamelden zich boven het startgebied. Een magisch kippenvel moment. Lee begon te zingen en de lopers en het publiek zongen in koor mee. Daarna het startschot van de eerste loopvakken. 


Mijn startvak en alles wat er achter kwam was de 2de loopsessie, zo'n 5 a 10 min. later. Wachten, wachten en toen,......... toen klonk het startschot voor ons. Eindelijk konden we op weg. Op weg voor een lange 42 km!!! Het blijft een rot eind. En toch wil je het altijd weer lopen. Wat zit een mens toch raar in elkaar hè.
Vanaf het begin stonden er onwijs veel mensen langs het parcours. Ik zag vrij snel Robbie al. Was gezellig momentje. 
Meteen genoot ik van de hele sfeer en de gezelligheid die het uitstraalde. Ik voelde het meteen al, dat het goed zat tussen m'n oren. Ik moest wel op mijn hartslag letten en dat ik niet te hard zou gaan. Ook dat ging prima en ik liep op gevoel, wat voor mij een prettige snelheid was. Dat gevoel heb ik tot het Kralingsebos vast kunnen houden. Toen werden mijn benen toch wel moe.
Maar goed eerst naar de Erasmusbrug. Wat is dat toch altijd een mooi punt.
Wel pittig, maar gewoon mooi en er staan zoveel mensen die je aanmoedigen. Geweldig. 
Na de Erasmus richting De Kuip. Een mooie route van 20 km. door Zuid. Vlak bij de 5 km. drankpost kwam ik Richard tegen en vlak daarna Paul. Een korte babbel en weer verder.
Bij de 5 km dronk ik wat water. Ik maakte nog wat foto's en hopla verder naar de 10 km. En wie kwam mij daar achterop, het was Wouter. 
Hij liep een flinke versnelling sneller dan mij, dus die zag ik nooit meer terug. Nog even samen op de foto en we deden daarna ieder ons ding.
Bij 13 km. kwam ik Marcel tegen. 
Ook met hem samen op de foto. Hihihiii.... wat was ik lekker aan het genieten. Om me heen kijken, veel publiek, handje klap met de kinderen...........veel foto's maken. Zo voelde ik me op m'n best. Ongedwongen lopen. Dit gaf me reuze veel ontspanning. Dit was zoals ik het wilde voelen en wilde beleven. Ik had van tijd totaal geen idee. Het boeide me ook echt niet. 
Na "Zuid" op weg terug naar het 25 km. punt en de "Erasmusbrug". Een magisch punt om de stad weer in te gaan en het laatste gedeelte van de marathon te gaan lopen. Het zwaarste gedeelte.
Wat was het druk op en bij de brug. Zoveel mensen. Ze riepen spontaan mijn naam. Het was zwaar zeg, de brug over. Tempo viel totaal stil. Er af was wel weer kicken. Lekker snel tempo. Wat een mensen massa!!!!!!!

Tja en toen op weg naar de beruchte tunnel onder de Blaak door. Altijd pittig. Wat een publiek en dan al die trommelaars in de tunnel. Een brok in mijn keel, zo mooi.
Daarna op weg naar de "Kubus-woningen", op zo'n 27 a 28 km. Ook daar weer bomvol mensen. Tja waar niet eigenlijk? Er was nergens een plekje vrij.
Op weg naar het zwaarste gedeelte van de marathon. Nog 90 min. hardlopen. Op weg naar de 30 km. en daarna het Kralingsebos in, om daar een ronde van 10 km. te lopen, voordat je de stad weer in mag, terug naar de finish.
Zo rond de 30 km. zag ik ineens Gina staan. Geweldig!!! Ze riep m'n naam heel hard en verbaasd keek ik. Ik omhelsde haar. Ik kreeg snoepjes van haar. Winegums. Super lekker. Wat een kanjer zeg, dat ze daar stond. Na een paar woorden gewisseld te hebben, liep ik weer verder.
Daar was dan het bos. 4 rijen dit mensen stonden er.
Op weg naar de drankpost bij 30 km. Bij 33 km. een AA gel. Die nam ik meteen en daarna een beker water. Het was lekker die gel. Die deed me weer goed. 
Foto gemaakt door: Marcel Liefbroer
Nu weer verder op weg naar het 35 km. punt.
Jeetje, 35 km. ........... ik lijk wel gek.
Ik begon last te krijgen van mijn rechter bil. Heel vervelend. Dit had ik in Berlijn idem dito. Het trok door naar m'n knieholte. Is het kramp of wat? Ik kon wel door blijven lopen, maar fijn was het niet.
Er kwam bewolking en mijn kleding was behoorlijk nat. Het waaide, dus ik kreeg het een beetje koud. Gelukkig verdween dit al weer snel, na een paar km.
Bij de 36 km. was het even een moment wat je nooit meer vergeet. Er was een jongeman in de middenstrook van de weg onderuit gegaan en hij lag daar heel stil. Hij werd gereanimeerd. Verschrikkelijk om te zien. Dan krijg je kippenvel, een brok in je keel en tranen in je ogen. Wat verschrikkelijk. Iedereen moest naar de rechterkant van de weg. Aan de linkerkant kwamen sirenes aan. Eerst politie en daarna een ambulance en ambulance motoren. Dit was serieuze drama. Echt heftig. Brrrrrrr..... Hoe het met die jongen is afgelopen weet ik helaas niet. Hopelijk heeft hij het gered.
Bij 37 km. stond het bord met de aanmoedigingen.

De enige aanmoediging die ik zag, was van trouwe #loopmaatje Monique. De rest van de aanmoedigingen kon je lezen op de website van de marathon.
Nu begon ik toch weer wat vleugels te krijgen want ik was nu op weg naar de 39 km. en vanaf daar draai je de stad in, op weg naar de 40 km.
Bij de bocht de stad in zag ik m'n schoonvader staan. Ik vloog hem in z'n armen. Effe zoenen, kletsen en een foto momentje. 
Trees zag ik helaas nergens staan, dat was wel jammer. Ze zijn helemaal naar Rotterdam gekomen om me aan te moedigen, voor dat ene moment, dan kan je toch niet meteen door lopen.
Na een paar minuten ben ik toch maar weer gegaan. Het laatste mooiste stukje van de hele marathon. Zoveel mensen, zoveel muziek, zoveel herrie, zoveel enthousiasme, zoveel sensatie, confetti, ik wist gewoon niet meer waar ik moest kijken. De laatste paar liep ik op de adrenaline en het enthousiasme van het publiek. De finish was in zicht. Daar was de bocht naar rechts,........... en toen,........ de Coolsingel rechts opdraaien. Een 500 mtr naar de finish, door een haag van mensen. Links en rechts rijen dik. Het liefste zou ik het gaan wandelen, om zo lang mogelijk te genieten. Echt sprinten deed ik niet meer, want ik genoot zo intens van alles. Het is niet te omschrijven hoe deze finish voelt. Je moet het hebben meegemaakt.
Nog even felicitaties van de man met de microfoon. Nog 50 mtr.......... Yes ik heb het wederom gehaald.
 Mijn 8ste marathon is voltooid. Mijn missie is volbracht. Mijn 8ste marathon een feit.
Wat voel ik me lekker. En dan die tijd, dat is toch lachwekkend, gewoon 4.07.04 Op deze manier gelopen, foto's gemaakt, gestopt, me ontspannen voelen en dan gewoon deze tijd lopen. Haha,.... ik ben onwijs blij. Tuurlijk had ik sneller gekund, maar nu heb ik onwijs veel lol gehad onderweg. Ik vind het prima zo.
"Make my day"!!!! Enne...... je weet wat ze zeggen: "Girls just wanna have fun!"

Tsjonge jonge, wat was het weer leuk.
Mijn medaille gekregen, waar ik super trots op ben.
Een marathon die ik niet snel vergeet.




Rotterdam Marathon.......... see you in 2015!!!!!!