AVH

Wat is AVH?
Dit is de atletiek vereniging van hoofddorp.
Ik loop al maanden te dubben.
Ik train bij de zaterdaggroep, maar dat is eigenlijk alles. Voor de rest is er niets. Ik train daarnaast op zondag, dinsdag en donderdag helemaal alleen. Dit begint me na al die jaren een beetje op te breken. Ik zoek andere mensen om samen mee te trainen. 
Via, via ben ik op een woensdagavond eens mee gaan trainen op de baan bij AVH. Dit vond ik enorm leuk.
Afgelopen woensdag heb ik weer mee getraind. Ze doen een warming-up, loopscholing en als hoofdprogramma een lekkere interval training. Daarna weer een gezamenlijke cooling down.
Deze trainingen vind ik erg leuk. Ik ben dus ook lid geworden van AVH.
Je krijg zoveel meer voor je geld. Ze trainen op de woensdag, zaterdag en op zondag kan je een duurloop doen met anderen. Deze duurlopen worden via mail geregeld.
De mensen bij AVH zijn erg vriendelijk en je hoort er meteen bij. Alsof je al jaren lid bent.
Ik voel me enorm op mijn plek, wat ik bij de zaterdaggroep niet meer heb. Daar is teveel kliekjesvorming en daar wordt de sfeer bepaalt door anderen. Heel jammer. Je hoort er bij, of je hoort er niet meer bij. Dit is afhankelijk van baan, geld, kleding en populariteit. Zo niet, dan negeren ze je en hang je er maar bij.
Ik dacht dat het aan mij lag, maar bij nader inzien, ben ik niet de enige en ligt het niet aan mij.
Alle twijfels en onzekerheid van afgelopen maanden zijn nu weg en ik ga aan een nieuwe leuke periode beginnen. Ik heb er weer enorm veel zin in. Jacqueline bedankt!!!!
Ik blijf voorlopig nog wel op de zaterdag bij m'n oude groepje lopen, want ik heb er ook veel leuke loopmaatjes. En per 1 januari is er een verandering, dus misschien dat de sfeer dan nog iets veranderd. Ik kijk het nog een jaartje aan en dan zie ik wel.
Ik hoef nu door de weeks nog maar 1 keer zelf op donderdag een interval te trainen.
Voor de rest is het gezellig met anderen.
Hopla, laat 2014 maar komen!!!!!!! Ik ben er klaar voor. 

AVH
 

New York marathon 2014

Het is nog heel erg ver weg, de New York Marathon.
Toch blijft dat altijd kriebelen.
De "once in a lifetime marathon". 
Maar ja het kost ook erg veel geld en dan denk je er nog een paar keer over na.
Zo'n 2 weken geleden heb ik toch besloten om deze marathon volgend jaar te gaan lopen.
Hoe en met wie weet ik nog niet.
Ik ben nu overal informatie aan het inwinnen  en heb een planning gemaakt.

New York Marathon 2014 Website

To be continued!!!!

N201 Run - 10km.

Zaterdag 14 december.
Ik heb met Agnita afgesproken om samen naar Aalsmeer te gaan. Om 10 uur haal ik haar op. Het is toch veel gezelliger om samen te gaan. Eindelijk weer eens gezamenlijk op pad. We gaan lekker op tijd, zodat we rustig aan kunnen doen. We gaan altijd nog lekker even koffie drinken van tevoren en natuurlijk kletsen we er wat af. Gezellige boel.
We rijden naar Alsmeer en parkeren de auto op het parkeerdek van Flora Holland (de bloemenveiling). Hopla en weer al die trappetjes naar beneden lopen. Daar aangekomen kunnen we meteen in de pendelbus stappen, die ons naar het startgebied brengt. Goed geregeld allemaal.

N201

10km parcours

We hebben ons ingeschreven voor de 10km run en gaan allereerst ons startnummer ophalen. We zijn meteen aan de beurt en ook hier is alles goed geregeld. Daarna gaan we een hele grote tent in, waar alles heel fijn bij elkaar is. Catering, kleedruimtes, allemaal zitgelegenheid, water, de finish, bagagedepot, infostand, ehbo etc.

Zoals altijd gaan we eerst naar de catering, voor een kopje koffie.
Ook nog even tijd om iets te eten.

Catering

Als we heerlijk even gezeten hebben en gekletst, kleden we ons om en geven onze tas af bij het bagagedepot. Nog even plassen en daar komen we Paulien, Sandra en Hans tegen.

Samen gaan we om 11.55 uur naar het startgebied. 
Daar nog even een leuke groepsfoto.

Het startschot valt om 12.00 uur en we gaan met z'n vijven op weg. 

Het eerst stukje lopen we samen en daarna splitst het zich een beetje op. Ieder loopt z'n eigen race. We zien Rosa ook nog langs de kant staan. Ze is iedereen aan het supporteren. Is echt tof. 

We rennen door de tunnel, wat heel leuk is. Deze "Waterwolftunnel" bestaat uit 2 gedeeltes; een kort stuk en een heel lang stuk. Naar beneden rennen gaat lekker hard, maar ja........ dan moet je weer omhoog en dat is behoorlijk pittig.
Daarna een heel lang stuk en bij 4km is een drinkpost. Ik stop even en drink wat water. 
Bij 4,5km is het draaipunt en dan is het terug richting finishgebied.
Er wacht nog een lang stuk.
We moeten nog een lang taluut omhoog en daarna volgt wederom die lange tunnel. Er wordt geroepen en gezongen. Gezellig klonk dat. 
Pffff...... en toen weer omhoog. Daarna het tweede stuk tunnel en weer omhoog. Flinke wind tegen. 
Bij de 9km maakte ik een enorme fout. Ik zag de tenten van het finish gebied en dacht dat ik er al was. Ik zette aan en versnelde mijn tempo. Helaas was ik er nog lang niet en moest ik nog 1 km. lopen. We passeerden het finish gebied en moesten nog 500 meter verder door lopen. Daar draaien en dan pas weer terug naar de finish. Jeetje wat een fout maakte ik hier en wat is die laatste 1000 meter dan zwaar. Ik had het natuurlijk kunnen weten, dat ik er nog niet was, als ik op mijn horloge had gekeken. Stom zeg!!! Ik moest me even weer herstellen en liep toch nog goed door.
De finish was leuk. Rosa stond er weer aan te moedigen. De bocht om en toen nog 50 meter,...... De finish was binnen, met veel lampen en muziek en speakers. Erg leuk. 
Ik was er,.... pfffff. Ik liep een tijd, die ik totaal niet had verwacht. Ik liep 50'49"
Na een vermoeiende laatste 3 weken ging het toch redelijk goed.
Dit gaf me zeker weer meer zelfvertrouwen. Ik was het even kwijt.
Nu kan ik de komende week nog even wat rust nemen en me weer optimaal voelen en dan kan ik weer knallen met m'n trainingsschema's. Op naar Rotterdam!!!
Ondanks dit zeer pittige parcours en de tegenwind op het einde ben ik erg blij hoe het gegaan is.
Ik moet toch zeker eens een keer onder die 50 minuten kunnen lopen. Die tijd komt nog wel een keer.
Na de finish kregen we weer drinken een medaille en een handdoek.
Ik ben bij de finish gaan staan en heb de anderen aangemoedigd.
Daarna mijn tas opgehaald en toen zag ik ook Agnita weer terug. 
Agnita had ook heel erg goed gelopen. Ze kan nu ook weer op gaan bouwen. 
Helaas gingen Hans, Paulien en Sandra al meteen weer naar huis. Samen weer lekker gaan zitten en wat gedronken. Agnita had lekker koek meegenomen. We hebben heerlijk gezeten en gekletst over van alles en nog wat. 
Daarna zijn we tevreden naar huis gegaan. De pendelbus weer in, die ons netjes af heeft gezet bij het parkeerterrein.
Alles was heel goed geregeld.
We hebben het super leuk gehad.
Op naar ons volgende loopje

Bruggenloop 2013

De Bruggenloop is een wegwedstrijd over 15km. Een erg leuke route met daarin het passeren van 5 bruggen, waaronder de Erasmusbrug en de hoge Brienenoordbrug.

Het is een run in kerstsfeer. De start is ook aan het einde van de middag, zodat je in het donker finished, met allemaal lampjes en gezelligheid. In "hogere" kerstsferen, hihiiiiii


Ik had mij al ruimschoots van tevoren ingeschreven, omdat ik weer erg graag wilde meelopen. Ik had het vorig jaar zo naar m'n zin gehad.
Een week voor het evenement viel de envelop op de deurmat.

Ik zou gaan starten met startnummer 511 in startvak C.

Op zondag 8 december was het dan zover.
Met gemengde gevoelens ging ik er naar toe. Ik had zo mijn twijfels, want ik was nog lang niet goed hersteld na de marathon van Geldrop. Mijn snelheid is totaal weg en de vermoeidheid was ook nog niet geheel hersteld.
Desondanks wilde ik toch graag gaan lopen, want ik had er erg veel zin in.

Op zondagmiddag ging ik heerlijk met de auto naar Rotterdam. Muziekje aan en rustig aan. De auto op het industriegebied achter de Sligro neer gezet. Van daaruit loop je zo naar het stadion. Gaat prima.
Bij het stadion m'n shirt ophalen en daar trof ik nogal wat bekenden.
Nog even naar de toilet en daarna omkleden en gereed maken voor de start.Om 15.00 uur was er een warming-up. Wij stonden gezellig binnen te kletsen en gingen om 15.20 naar het startvak met z'n allen.
Daar ging ieder z'n eigen weg.

Om 15.30 uur klonk het startschot en het startvak A kon op weg gaan. Daarna volgde de rest gestaag. Zo'n 3 a 4 minuten later ging ik op pad. Stramme spieren, die even los moesten komen. De eerste 5 kilometer is het je weg en tempo zien te vinden.

Voor de Erasmusbrug kwam ik Monique tegen. Even een "hoi" en toen ging ik weer verder. 

Bij de Erasmusbrug was het gezellig druk. Erg leuk. De brug was pittig, maar naar beneden ging lekker snel. Het eerste gedeelte van de race was flinke wind tegen. Daarna de Maasboulevard op en daar hadden we wind mee, tot aan de Brienenoord. Vlak voor de Brienenoord nog even wat drinken. Daarna de draai naar boven en de flinke klim op die hoge brug. Wat een prachtig uitzicht hadden we daar. Een schitterend uitzicht en zonsondergang. Lineke maakte er een prachtige foto van.

Foto: Lineke Dogger

Eenmaal boven op de Brienenoordbrug passeerden we het 10km punt. Daarna lekker hard naar beneden. Dat was cool!!!!!!

Hopla, en weer op weg naar de Kuip. Met nog 5km te gaan, rook ik de finish al.
Ik ging steeds lekkerder lopen.
Achteraf gezien had ik een negatieve split en liep ik elke 5km. steeds sneller. Best goed eigenlijk en daar ben ik wel blij mee.
Ik had het in ieder geval goed naar m'n zin.
Na 1.18.52 passeerde ik de finishlijn. Dat was weer een heerlijk moment.

Ik was zeer tevreden met mijn tijd. heb de laatste 5km. toch nog flink tijd gewonnen.
Ondanks mijn herstel weken, met veel rust en minder trainen, ging het redelijk goed. Mijn snelheid is wel stukken lager, maar ik liep heel constant en mijn lichaam wilde weer wat beter functioneren.
Het komt weer helemaal goed. 
Nog even een paar passen terug nemen, niet teveel km's en dan in januari weer flink aan de bak. Rust is voor mij nu even belangrijker. De lange afstanden, daar zit het wel goed mee. Even mijn schema aanpassen en dan ga ik weer 100% volle bak.
Deze afgelopen weken is zo'n leerproces geweest. Een proces waar ik doorheen moest en waar ik bijzonder veel van heb geleerd. 
Na de finish, mijn welverdiende medaille om mijn nek laten hangen en de felicitaties in ontvangst genomen. Ben ik altijd blij mee. Wordt ik vrolijk van.
Toen water, aa-drink en nog eentje en een beker warme thee. Zalig. Super goed geregeld.
Snel omkleden, want ik kreeg het snel koud.
Daarna tevreden naar huis en ik heb het super leuk gehad..
Met dank aan de super goede organisatie en al die vrijwilligers, die er toch maar altijd weer staan.

 

Bij het stadion heb ik in het donker nog wat foto's rond het stadion gemaakt.
Het is een prachtig stadion met mooie verlichting. Erg sfeervol!!! Ik heb genoten.

 

 

See you in 2014!!!!!

It is possible

Vermoeid

Ik liep in 56 dagen, 3 marathons.
De laatste van de 3 (op 24 nov.) is me erg zwaar gevallen.
Ik heb het uitgelopen, maar mijn lichaam heeft heel hard moeten werken.
Ik heb achteraf nog gedacht, of het verstandig is geweest om een hele marathon te lopen na Amsterdam.
Dit komt mede door et zware onverharde parcours. Heeft zoveel energie van me gevergt.
Maar goed wel een hele ervaring rijker.
Ik heb heel lang last gehad van een vermoeid lichaam.
Nu, op 12 december, kan ik eindelijk zeggen dat ik me weer wat beter begin te voelen.
Mijn vermoeide benen en vermoeide lichaam krijgen weer meer energie.
De afgelopen trainingen zijn ook zwaar gegaan.
Ik heb dus 2,5 a 3 weken behoorlijk aan moeten sterken met veel rust en goed eten en drinken.
Mijn verloren reserves zijn weer aardig aangevuld.
Tijdens de Bruggenloop op 9 december was het ook nog lastig, maar elke 5 km. ging het beter.
Ik heb een goed gevoel aan de Bruggenloop overgehouden.
Na de training van gisteren (11 december) bij de AVH heb ik me voor het eerst weer okay gevoeld.
Ik wil de maand december nog gebruiken om optimaal te herstellen en in januari weer flink op te bouwen naar Rotterdam. Ik denk dat een stapje terug mij best goed zal doen. In plaats van 4 trainingen doe ik er 3 in de week. De hele lange duurlopen zijn even gereduceerd naar de iets kortere. De intervallen bouw ik wel weer op. Dat kan geen kwaad.
Ik wist niet dat je lichaam zo vermoeid kon worden en dat het zo lang kan duren om te herstellen.
Ik ben mezelf na deze 3 marathons, aardig tegen gekomen.
Ik heb hier wel heel veel van geleerd en deze ervaring neem ik mee in volgende doelen en trainingsschema's. Ik weet wat ik nu wel en niet kan.
Het heeft me gesterkt

’t Is (voor) niks” Trail Marathon in Geldrop – 42,5 km

Hopla, mijn 3^de marathon in 56 dagen. Moet kunnen, vind ik.

Ik voel me goed, dus waarom ook niet. En ik heb er erg veel zin in.

Ik had me een paar maanden geleden al ingeschreven, voor dit kleinschalige evenement.

Slecht 1200 mensen kunnen hier in Geldrop mee doen aan de diverse afstanden. Afstanden variërend van 6, 10, 21, 30 tot 42km. Voor ieder wat te doen. Hardlopers en wandelaars. Dat maakt het evenement zo leuk.

De tekst zegt het al: “’t is (voor) niks.

Inschrijving is ook zo vol.

De hoofddoelstelling van de organisatie is lopers en wandelaars een gezellige dag te bezorgen, zonder dat deelname iets hoeft te kosten. Daarnaast wil de organisatie de onderlinge band van lopers en wandelaars verstevigen, zowel nationaal als internationaal.

Het evenement wordt mede mogelijk gemaakt door een groot aantal sponsors met een sportieve instelling, die de loop- en wandelsport een warm hart toedragen.

Zondagmorgen 24 november, mijn wekker gaat al vroeg af. Ik lijk wel gek om zo vroeg op pad te gaan. Om 06.30 uur rij ik naar Geldrop toe, wat bij Eindhoven ligt. Het is bijna 2 uur rijden. Natuurlijk wil ik ook nog even een bak koffie onderweg halen. Om 08.40 uur ben ik op de plek van bestemming. De bewegwijzering was prima geregeld. Je kon parkeren bij het winkelcentrum, tevens start-/finish gebied. In de sporthal kon je je omkleden. In de Dreef ging ik nog even een kopje koffie drinken en het startnummer ophalen.

 

 

Alles prima geregeld. Muntje voor een kop koffie was 0,75 eurocent. Hi,hi,..

Om 09.45 richting startgebied. Op het laatste moment pakte ik toch nog even mijn handschoentjes, want het was behoorlijk fris. Ik kon ze altijd uit doen en in m’n rugzakje doen.

Ik had m’n Ultra Spire Surge mee, voor m’n banaantje, gels, fototoestel, winegums en een beetje water. Was ik in ieder geval voorzien van het nodige onderweg.

Om 10.00 uur viel het startschot. 

Samen met Ginie, Monique, Marcel, Martin, Gina en vele, vele anderen gingen we op pad; ieder z’n eigen afstand. Op weg voor mijn 7^de marathon. Ik besloot om met Marcel mee te lopen. Samen lopen is gezelliger.

We liepen het dorp uit, over het viaduct, de bossen en heidevelden op. Via slingerwegen door de prachtige natuur. Plekken waar ik nog nooit geweest ben.

Op weg naar het 7 km. punt, waar we een kopje thee kregen.

Daarna door na de 15km., via een prachtige route over de heidevelden en diverse leuke paden. Het 15km punt was een verrassing, want er was water, thee, snelle jelle, en erg aardige vrijwilligers. 

Marcel en ik zijn lekker gestopt en hebben de tijd genomen om even wat te eten en te drinken. Het smaakte goed. Nog even een sanitaire stop en toen de weg weer vervolgen, om daarna weer bij deze zelfde post uit te komen, op 24km.

Het gedeelte van 15 t/m 24km, werd voor mij wat zwaarder en ik heb Marcel vooruit gestuurd. Het mulle zand kostte me veel kracht en m’n benen werden zwaar.

Bij de 24km hebben we weer samen even wat gedronken en gegeten en nogmaals een sanitaire stop. Komt van al die lekkere thee, hihi….. Daarna heb ik Marcel vooruit gestuurd, omdat ik niet hetzelfde tempo kon lopen. Ik ben mijn eigen weg gegaan en het gedeelte naar de 31 km. ging eigenlijk wel weer beter, nu ik mijn eigen tempo liep. Door de weinige deelnemers liep je hele stukken helemaal alleen. Je voelde je een soort “Remi”. Wel heerlijk, zo door die bossen struinen. 

 


Daarna over de kale, troosteloze, afgebrande vlakte. 

Daar was aardig wat wind en het regende behoorlijk. Gestaag ging ik door en ik zag steeds Marcel een eind voor me lopen.

Bij de 31 km. stonden een aantal mensen thee/water te drinken. Ik vond het wel tijd geworden om m’n banaantje te eten. Ik begon honger te krijgen. Heb hier even de tijd voor genomen, zodat ik 2 tellen m’n benen kon laten uitrusten.

Al etend en drinkend wandelde ik iets verder en een Belgische medeloper nam me weer mee op sleeptouw. Tijd voor het laatste stuk. Nog een lange 11 km. Een erg eenzaam stuk, waar je discipline, om niet te gaan wandelen, erg op de proef werd gesteld. Ik genoot, maar het was wel zwaar. M’n benen en psychisch werd je zwaar op de proef gesteld, omdat je zo alleen bent. Rotterdam en Berlijn wordt je zo ontzettend gestimuleerd door het publiek, dat is totaal anders. Nu moet je het echt alleen doen en heb je een “goed gesprek” met jezelf.

Bij 36km. kwam de man met de hamer. Ik nam nog een squeeze cafeïne gel en eigenlijk hielp dat enorm. Vanaf dat moment voelde ik me weer wat beter. Ik had echt een honger dip en koolhydraten gebrek.

De laatste 7km. naar de finish weer lekker gelopen. Een prachtig laatste stuk, met nog veel zand en wat heuveltjes en een viaduct. Daarna door de eenzame, regenachtige straten van Geldrop. Met nog 2 straatjes te gaan, zag ik weer mensen. Ze waren er toch echt nog. Ik kreeg weer vleugels en voelde me weer happy. Ik rook de finish. De bocht om en ja hoor, daar stond de man met de microfoon ( die ik al va verre had gehoord).

Ik werd binnen geloodst. Ik stak beide armen in de lucht en triomfeerde, omdat ik dit toch maar mooi weer gehaald had. Ik was weer enorm trots en liet mijn barcode op het startnummer scannen. Dit moest voor de tijdregistratie en uitslagenlijst. Daar stond Monique, met nog een aantal anderen te wachten. Ze wachten op Gina, die vlak na mij binnen kwam.

Ik kreeg het koud, ben m’n sporttas gaan pakken uit de auto en naar de sporthal gegaan om me om te kleden. Hier ontmoette ik Claudia Wesselman, waar ik mee aan de praat kwam en die bleek uit Nieuw-Vennep te komen. Woont gewoon om de hoek. Hoe bizar en klein is de wereld.

Daarna de kantine van De Dreef in gegaan en samen met loopmaatjes Marcel, Ginie, Gina, Martin en Monique nog wat gedronken en gekletst.

Om een uur of 17.00 uur ben ik in de auto gestapt en ben ik naar huis gereden.

Wat was het een prachtig evenement. Ontzettend goed georganiseerd.

Petje af voor deze organisatie en al die 85 vrijwilligers, die dit hebben mogelijk gemaakt.

Zo super goed geregeld. En de bewegwijzering op de route was prima. Nergens kunnen verdwalen.

Tevreden ging ik naar huis.

Mijn tijd van 4.29 was beduidend lager dan een wegwedstrijd, maar dat was voor de meesten het geval. Op uitzonderingen daar gelaten.

De route was voor 90% onverhard, met veel zand. Dat maakte het hardlopen wat pittiger.

Ik heb enorm genoten en ben een hele ervaring rijker. Het heeft me weer sterker gemaakt. Heb onderweg namelijk een heel psychische oorlogvoering gehad. Dat is wel grappig om daar later over na te denken.

Ik heb het overwonnen en ben netjes gefinished.

Mijn 7^de marathon is een feit.

“Feel so happy”

 

 -----------------------------

Eindtijd: 4.29.25

18^de van de 25 vrouwen

133^ste van de 165 deelnemers

9,46 km/u

6.20 min/km