Afzien of gewoon genieten?

Tja, wat is afzien? Het is het doorstaan van ongemakken, waar je je op dat moment niet prettig in voelt. Een soort van lijden. Maar uit dit afzien kan ook weer iets moois ontstaan. Ze zeggen wel eens: "Na regen komt zonneschijn"! Dat is ook zo. Er is altijd weer een positief iets na iets negatiefs. Altijd!!!!

Waarom heb ik het hier over?
Voor vanmorgen stond er een 24km duurloop op het programma.
Na een periode van veel sneeuw, schaatsen, toertochten en vrieskou, was het vandaag totaal anders.
Regen, harde wind, kou, striemende kou in je gezicht en op je benen.
Zondag is mijn dag van de lange duurloop.
Ik heb mezelf een doel gesteld en die wil ik zeker goed gaan halen. Ik wil daar mijn best voor doen en dan weet ik, dat het daar niet aan kan liggen. Mijn trainingen nastreven, om zo die doelen te halen. Dat is soms afmattend en vermoeiend, maar toch ook weer heel leuk. Ik word er namelijk fysiek en mentaal sterker van. Ik wil geen watje zijn. Gewoon gaan!!! Van regen smelt je tenslotte niet, die sneeuw wel.
En het is ook een uitdaging om de strijd aan te gaan met de elementen van de natuur. Ik vind het niet erg en pas me aan. Desnoods een versnelling langzamer tegen de wind in en voor de wind weer een tikkie sneller. Wat ik wel heel vervelend vind, is dat ik door de kou onderkoeld zou raken en tijdens het lopen het heel koud zou krijgen, dat is niet goed. Ik had daarom mijn regenjas ook aan gedaan, om regen en wind buiten te sluiten. Dat scheelt enorm en behoedt je voor veel ongemakken.


Vanmorgen eerst uitgeslapen. Dat is wel eens fijn, als je elke dag vroeg moet opstaan.
Rustig ontbeten en een kopje thee. Drinkbelt klaar gemaakt, gel gepakt, horloge om, zakdoekjes mee, regenjas aan en hopla om 09.30 uur op pad. In de stromende regen en de soppende, smeltende sneeuw. De fietspaden waren best goed. Op weg naar Rijsenhout had ik 6km lang, vol de wind tegen. Striemende regen sloeg in m'n gezicht en m'n benen werden koud. Dat noem ik dan wel even afzien, maar toch ga je door, want je wil toch echt winnen van die elementen. Ik heb een stem ergens in mijn hoofd en die hoor ik dan ook altijd "roepen" op die zware momenten: "Never give up-Keep on going"!!!! Die stem volg ik altijd getrouw. Opgeven is namelijk geen optie, ook niet tijdens de marathon, behalve bij een lichaamlijk probleem/een blessure.
Na 6km ging ik linksaf de Aalsmeerderweg op, om deze vervolgens 4km te volgen, met een zalige wind in m'n rug. Dat liep als een zonnetje.
Halverwege moest ik natuurlijk stoppen en ineens m'n behoefte doen. Dan kan ik niet verder rennen, want dan doe ik het in m'n broek. Denk je dat ik daarna m'n kleding weer goed aan kreeg. Alles is nat van de regen en plakt aan je lijf. Wat een gedoe.
Mijn dunne hardloophandschoentjes waren doorweekt van de regen. Ik heb ze 1 keer uitgewrongen. Daarna weer aangedaan, maar dat ging bijna niet meer. Ondanks de natte handschoenen, had ik geen koude handen.
Na de sanitaire stop weer verder, naar het 10km punt in Rozenburg. Daar de "Kruisweg" op om oostwaarts te rennen, langs Schiphol, industrieterrein, Geniedijk Mainport, Dierenasiel richting het Haarlemmemeersebos. Dit is een stuk van 7km en dat liep ik met de wind schuin achter me. Af en toe een stevige wind van opzij, maar meer van achter.
Dit stuk liep zalig. Goed opletten voor sneeuw op de paden. Onderweg nog een gelletje genuttigd, om toch wat voeding binnen te krijgen. Ook drink ik regelmatig. Dan hou ik m'n vochthuishouding op peil. Ben ik eigenlijk altijd zo gewend om te doen.
Gestaag liep ik mijn kilometers en ik keek heerlijk om me heen.
Het regende nog steeds, maar ik had er geen hinder van. Soppende schoenen had ik tenslotte toch al, dus wat maakt het dan nog uit. Er was ook teveel smeltwater op de wegen en paden en dat kon je uiteindelijk ook niet continu blijven ontwijken. Dan zou het een zigzaggende duurloop worden, met meer extra km's. En heel vermoeiend.
Dus gewoon lekker vol door de plassen. De kou voelde ik toch al niet meer.
Bij het Haarlemmermeersebos zat ik op 18km. Ik besloot de Geniedijk te lopen, naar Vijfhuizen, met halverwege de steile fietsersbrug. Die was goed om nog even de bovenbenen te laten werken. Nog even een sanitaire stop en terug naar de IJweg in Hoofddorp, bij de manege. Inmiddels zat ik op 20 a 21 km. Nog niet genoeg om terug naar huis te lopen. Ik besloot nog een rondje door het bos te rennen. Nou dat heb ik geweten. Daar was het totaal niet schoon en ik liep 3 a 4 km als een trailrunner, door een 8cm dikke smeltende laag sneeuw, waarvan de onderste 4 cm water was. Het liep wel heel zacht, als een tapijtje, maar een water................. Ongelofelijk. Het water vloog om m'n oren en m'n schoenen veranderden in een zwembad. Niets was meer droog en m'n tenen werden koud door de ijzige sneeuw die m'n schoenen in liep.
Maar goed,... ik ging gewoon lekker door en een andere weg had ik geen zin in. Dit was tenslotte ook weer een uitdaging. En al met al ging het ook best, alleen een versnelling langzamer, maar dat boeit me niet. Na zo'n 24 km kwam ik aan bij de IJweg en toen was het nog 2,5km zuidwaarts tegen de wind in naar huis. Ik liep inmiddels weer op een verharde ondergrond en dat ging weer een stuk sneller.
Ik was nog steeds in m'n sas en liep nog steeds dezelfde snelheid als in het begin.
Ik kan heel goed, heel lang dezelfde gestage snelheid lopen. Constant lopen gaat me goed af. Ook tijdens een halve marathon of marathon.
Na 26,5km - 2uur44min, kwam ik weer in de straat aan, waar ik begonnen was.
Voldaan stapte ik op de deurmat om daar al soppend alle natte kleding uit te doen. Meteen onder de douche, want er was niets meer droog.
M'n benen waren zo rood als rode kool. Onder de douche deed het warme water ook zeer op m'n benen, waardoor ik de temperatuur iets kouder heb gezet.
Eindelijk was ik ontdooit en kon ik mezelf voorzien van een heerlijke kop koffie en een kwark/bananen herstel smoothie. Dat recept werkt altijd super goed bij mijn herstel. Kwark schijnt heel goed te zijn voor herstel van je spieren. Je kan natuurlijk ook van die commerciële poeders/drankjes gebruiken. Die kosten je ten eerste veel geld en dat herstel zit tussen je oren.
Goede herstelvoeding, waarin dus zowel koolhydraten als eiwit zit, is bijvoorbeeld een bak yoghurt met verse fruitsalade, een bak cornflakes met melk en een banaan erdoor, een bord havermoutpap met melk en gewelde rozijnen, een gemiddelde pannenkoek met stroop, een bord spaghetti bolognese of twee bruine boterhammen met jam.
Je kan uit de dagelijkse normale voeding heel veel energie op doen en daardoor super goed herstellen. Tja sommige mensen zijn heel gevoelig voor commercie en laten zich beïnvloeden.
Toen ik eenmaal aan de keukentafel zat, voelde ik me zo voldaan en tevreden.
Ik had het toch maar mooi weer gedaan. En het ging me nog heel gemakkelijk af ook. Ik had er nog wel 10km. bij kunnen lopen. No problem.
Totaal geen vermoeidheid. Een super voldaan gevoel en het was voor mij wederom absoluut genieten tijdens mijn duurloop. Trainingen die je allemaal zelf moet doen en daarom nog meer voldoening geven.
Langzaam gaan de kilometers wekelijks weer omhoog. Een stijgende opbouwende lijn, op weg naar mijn 4de marathon. Rotterdam.
Voldaan ga ik de rest van de dag genieten van wat eten, drinken, de openhaard, m'n boek, vanavond glaasje wijn en nog even m'n schema's bijwerken en bestuderen.

Op naar de wedstrijd van volgende week zondag. De Midwinter Marathon in Apeldoorn, waar voor mij de 27,5km op het programma staat. Ook weer zo'n loop/wedstrijd waar in onbezonnen in ga en ik zie wel hoe en wat. Ook weer heerlijk genieten van de omgeving.

Groetjes van een duurloper!!!!