Running Weblog : Amsterdam Marathon 2013

Deze 6^de marathon is een verhaal op zich.

Slechts 3 weken na de Berlijn Marathon.

Na Berlijn voelde ik me zo super goed. Nergens last van en nog zoveel energie in m’n lichaam. Gewoon erg veel zin om weer te gaan lopen.

De paar weken na deze marathon wel heel rustig aan gedaan en mijn lichaam tot rust laten komen.

Zou ik dan toch niet hard genoeg gelopen hebben in Berlijn? Misschien toch teveel hebben genoten van de hele entourage er omheen; foto’s maken en filmpjes en contact met het publiek. Niet serieus genoeg geweest? Ik vergat de laatste kilometer ook te sprinten naar de finish, omdat dit laatste stuk zo mooi was.

Maar goed, ik zal het nooit weten.

Ik kreeg van Jos een startbewijs voor de Amsterdam Marathon, op 20 oktober.

Waarom zou ik het niet proberen? Mocht het niet gaan of ik krijg problemen, dan kan je altijd nog uitstappen. Daar lig ik dan ook niet wakker van.

Voor mij is dit een goede test, om te weten te komen, of het mogelijk is, om 2 marathons achter elkaar te lopen. Dat wil ik graag weten. Hoe gaat mijn lichaam er op reageren?

Op zaterdag de 19^de oktober ga ik ’s ochtends naar de Expo in de Sporthallen Zuid.

Daar ga ik mijn startnummer ophalen, in de stand van Mizuno.

Ik ging vroeg op pad en het was om 10.00 uur nog niet zo heel druk.

Later toen ik weg ging, was het een enorme drukte.

Ik vond het weer heerlijk om op de de Expo rond te lopen. Het voelde vertrouwd en fijn.

Al die sporters en verschillende nationaliteiten. Toppie.

Ik dronk nog wat koffie in het “Sportcafe” en genoot van de entourage.

Tegen het middaguur was ik weer thuis en ik legde mij de verplichte rust op, die middag.

Lezen en wat computeren.

De bietensap en perensap zaten er voor deze marathon weer in. Ik had goed m’n best gedaan deze week.

Om 17.30 uur nog de laatste pasta met groente en rode saus. Op tijd naar bed en de wekker lekker vroeg gezet.

Op zondagochtend om 5.00 uur opstaan is toch waanzinnig achterlijk. Wie doet dat nou?

Ik kon gewoon niet meer verder slapen en was wakker. Ik ben rustig gaan ontbijten. Een krentenbolletje, banaantje en een kopje thee en koffie voor een sanitaire stop. Heel belangrijk. Daarna douchen en sportkleding aan.

Om 07.20 uur ben ik richting Amsterdam gegaan en heb ik geparkeerd op industriegebied Schinkel. Vanaf daar loop je zo via het ijsbaanpad naar de sporthal. Ideale parkeer plek.

Ik was rond 8.00 uur bij de Sporthallen Zuid. De kantine in gegaan en er was nog genoeg plaats. Koffie en nog wat eten en nog 2 keer naar toilet. Ik was het in ieder geval kwijt.

In de hal kwam ik Saskia en Suzan (sportmaatje van Saskia) tegen. Samen nog even in de kantine verder gebabbeld.

Om 08.45 uur naar het Olympische Stadion gelopen. Daar de bagage afgegeven bij het bewaakte bagagedepot. Samen het stadion ingelopen en onze wegen scheiden zich bij de startvakken. Ik ging vak “groen” in.

Na nog een toilet bezoek op de Dixie, was het wachten op het startschot. Zenuwachtige mensen om me heen, die nog niet wisten wat hun te wachten stond, hun eerste marathon. En die is zo geweldig, die eerste marathon. Die vergeet je niet meer snel.

Om 09.30 uur klonk het startschot voor al die duizenden hardlopers. De snelle mannen en vrouwen als eerste weg. Het groene vak ging pas om 09.50 uur op pad.

Eindelijk op pad, voor mijn 6^de marathon. Een uitdaging en nieuwe ervaring, antwoorden op mijn vragen.

Eerst door de stad, Vondelpark en onder het Rijksmuseum door en vervolgens langs de prachtige Amstel naar Ouderkerk. Daar keren en terug naar Amsterdam. Na de route langs de mooie Amstel, passeerden we het 25km punt.

Eigenlijk moest ik bij 21 km. al plassen, maar ik probeerde het op te houden. Dit lukte me tot 32 km. Daar was een verzorgingspost. Ik ben toen de bosjes ingedoken. En dan zit je en dan kan je niet. Waardeloos. En ik zag al die mensen voorbij rennen en ik zat daar maar…… grrrrrrrr. Slechte timing.

Op een gegeven moment kon ik verder. Nog 2 sponzen gepakt, drinken en een banaan. Op naar de 35 km. Ik zat helemaal kapot. Ik wilde zo graag gaan wandelen.

Ik merkte dat de vermoeidheid aardig toesloeg. De marathon van 3 weken ervoor zat nog wel in m’n benen. Toch ging ik verder. Langs het Rijksmuseum en op naar het Vondelpark. Nu begon het leuk te worden.

Het park door, wat nog best lang duurt. Daar stonden ineens Janneke, Harry en Patrick. Even een high five en weer verder. Ik zag het bord van de 40 km. Wat een verlossing was dat zeg!! Nu de Amstelveenseweg opdraaien en dan nog 2 km. naar het stadion. Dat laatste stuk is zo mooi. Dan naar rechts en naar het stadion. Dat is een stuk, dat te kort duurt en waar je heel lang van wil genieten.
Nog 500 meter te gaan. Ik ruik de finish. Het "moment supreme" is in aantocht.

Na 2 laatste bochten, stond ik daar dan!!!! Voor de ingang van het oude Olympische Stadion uit 1928. Geweldig wat een moment.

Heel veel mensen, vlaggen, en ineens hoorde ik mijn naam roepen door iemand. Daar stond ze, Suzan van Oost. Geweldig moment. Wat een heerlijk gevoel als je je naam dan hoort. Suzan bedankt!

Onder luidt gejuich van al het publiek, wat rijen dik stond, rende ik naar de ingang van het stadion. Ik had natuurlijk al weer tranen in m’n ogen. Wat is dit laatste gedeelte van de marathon mooi en emotioneel. Het stadion in, nog 250 meter en dan die verlossende finish. Ik was zo blij dat ik er weer was. Echt een super sprint kon ik er niet meer uithalen, maar ik heb geweldig gefinisht. Trots, zo onwijs trots en blij. Eindtijd: 4.08 Heel erg blij mee en niet verwacht.

Ik liet de medaille omhangen en het meisje omhelsde me en gaf me een zoen en feliciteerde me.

Wat was dat fijn zeg. Het voldane gevoel en dat anderen ook zo blij voor jou zijn. Ik keek rond in het mooie stadion, ging een stuk plastic halen voor de kou en liep met de “flow” mee het stadion uit. Op weg naar het drinken en eten wat je krijgt.

Daarna naar het goed geregelde bagage depot. Ik had heel snel mijn sporttas. Ben me in de catacomben van het stadion gaan omkleden en hing vol trots mijn 6^de medaille om m’n nek. Daarna een overheerlijke bak patat gehaald. Daar had ik zoveel zin in. Op een muurtje neer geploft en heerlijk gesmikkeld en om me heen gekeken.