Waarom marathon lopen?

Marathon lopen is vermoeiend, soms pijnlijk en kost heel veel tijd. Dus waarom lopen mensen dan marathons? 

De motivatie achter het lopen van een marathon is een geheimzinnige kracht. Voor anderen is het verlangen om die 42,195 km te lopen juist de meest natuurlijke zaak ter wereld. Zij worden verbonden door een gemeenschappelijk kenmerk: een ijzeren wil. Maar waarom een marathon?

En zodra je gestart bent, ontstaat langzaam het verlangen om jezelf een stevig doel te stellen. Dat doet lopen kennelijk met je. Ongeacht je motivatie, de endorfine die vrijkomt tijdens regelmatig trainen zorgt er blijkbaar voor dat je altijd verder en sneller wil gaan. Voeg daarbij nog eens de factoren er goed uitzien en je lekker in je vel voelen en je begrijpt al snel de aantrekkelijkheid van deze sport.

Lopen is de sport die het makkelijkst is in te passen in een heel drukke levensstijl, omdat ik het overal en altijd kan doen en het bovendien gratis is.

Wanneer je traint voor een marathon, krijg je niet enkel een beter evenwicht tussen je leven en je werk, het is ook rustgevend om in contact te komen met de natuurelementen.

Wat een gigantische uitdaging was, is nu gewoon een bepaalde manier van leven geworden.

Het voortdurend verbeteren en sneller worden en je grenzen aftasten werkt steeds uiterst stimulerend”.

Op de eigenlijke dag van een marathon wordt de vredige rust van de natuur echter omgeruild voor een gespannen sfeer en het lawaai van het publiek – een contrast dat vaak wordt aangehaald als een echte adrenalinestoot.

Wanneer ik vroeger naar de tv keek, dacht ik dat die marathonlopers supermensen waren; 

nu heb ik er zelf zowaar ook al een aantal gelopen. Het zit allemaal in je hoofd. Nooit opgeven. Grenzen verleggen
Of je nu begint met lopen om praktische redenen of om gewicht te verliezen, het blijkt inderdaad dat het testen van je eigen grenzen de absolute drijfveer is voor bijna alle marathonlopers. Zelfs degenen die lopen voor het goede doel, geven toe dat de wil om deze prestatie neer te zetten voor zichzelf toch op de eerste plaats komt.

Het loslaten van de spanningen van de mallemolen van het dagelijks werkleven.

Mensen die tijdens de marathon je naam roepen en bemoedigende woorden zeggen, geven je echt een enorme boost. Tijdens de laatste kilometers kan wat peptalk van een vriend zelfs het verschil betekenen tussen finaal crashen of de wedstrijd uitlopen.”

En wanneer je de finish bereikt hebt, wat dan? In eerste instantie denk je: "Dit doe ik nooit meer!”

Een paar minuten later, wanneer dat ongelooflijke gevoel van tevredenheid en trots je overvalt, ben je alweer je volgende uitdaging aan het plannen.

Wanneer begin je dan met ultralopen?

Dit doe je als een klassieke marathon niet langer meer een uitdaging voor je is.

Je zoekt dan weer verder naar nieuwe uitdagingen. Je verlegt steeds meer je grenzen en doelen. Daarom begin ik in 2013 met trailrunning en eventuele ultramarathons.”

“Ik geloof er rotsvast in dat wie een goede gezondheid heeft, een marathon kan uitlopen".