Running Weblog : Rotterdam Marathon 2013

Mijn 4^de marathon is een feit.

Maar hoe die marathon zal gaan verlopen is een heel groot raadsel.

Het kan alle kanten op gaan.

Ik heb totaal geen idee.

De weersvoorspellingen zijn warm, erg warm na een zeer koude winter.

Tijdens de start zo rond de 16 a 17 graden, oplopend naar de 21 graden.

Dan te bedenken dat we in hele koude temperaturen hebben getraind. Een hele lange winter, met ijzige Siberische temperaturen. De Koninginneloop zelfs in -13 gr. gelopen. Ik werd toen net verkouden en heb toen met een fleece voor m’n mond gelopen, om de ergste kou tegen te gaan. Dat ging toen prima.

Ruim een week voor mijn marathon werd ik ziek en heb toen 4 dagen alleen maar geslapen en ik voelde me ziek. De dinsdag voor de marathon, begon ik weer wat op te knappen. Op donderdag was mijn antibiotica kuur afgelopen. Op die dag ben ik ook weer aan het werk gegaan. Ik had toen nog 3 dagen om te herstellen.

Van de arts nog Ventolin en Neusspray gekregen om wat meer lucht/zuurstof te creëren tijdens de marathon. Meer kon ik er ook niet aan doen.

Maar goed, ……… “14 april 2013 - Marathondag”.

De dag van de waarheid. The place to be: “Coolsingel Rotterdam”.

De wekker ging ’s ochtends om 04.30 uur, maar die had ik niet nodig. Ik was om 02.00 uur al klaar wakker en heb toen elke 5 minuten de wekker gezien. “Slaap je niet, dan rust je toch”. En niet genoeg rust, maakte ik me totaal niet druk om, want ik had al zoveel geslapen de afgelopen dagen. Dat zou het probleem niet gaan worden.

Ik ben gaan douchen en heb me aangekleed.

Lekker fris de dag beginnen.

Naar beneden gegaan en een krentenbol met vruchtenhagel gegeten. Verder een mok thee met suiker. En,.... zoals gewoonlijk koffie, want ik wil toch nog wel even een "ei" kwijt.

Om 06.20 uur Sammy naar Karel/Trees gebracht. Ze kan niet mee en ook niet de hele dag alleen zijn. Daarna zijn we naar Agnita gereden, en vervolgens door naar het station, waar we om 06.50 uur met Alex, Co, Sandra en Paula hadden afgesproken. Hopla met z'n allen met de trein. Is gezellig. De trein vertrok om 07.07 uur naar Leiden CS, waar we over moesten stappen in de Intercity naar Rotterdam CS.

Om 08.10 uur arriveerden we in Rotterdam. Allereerst eens even de Starbucks opgezocht. We moesten toch nog even wachten. Ik had gereserveerd in "Brasserie Staal", op de 1ste verdieping van het WTC, en die zou pas om 09.00 uur open zijn. Een prima tent, waar je relaxt kan zitten en waar je je spullen achter kan laten. je loopt dan zo naar de startvakken toe.

Na de koffie richting het centrum gewandeld, naar de Coolsingel. The place to be!!!!

Er waren al veel hardlopers om de been. Helicopters vlogen al boven ons. Dat is altijd imposant om te zien. Ik krijg daar altijd de kriebels van. Emo moment, want het doet me aan die gave start denken.

Om een uur of 9 uur waren we in de brasserie. De tafel stond netjes gereserveerd. Dat was maar goed ook, want het was hartstikke druk. Hier konden we relaxt wat drinken, ons omkleden, naar de toilet, etc.

Om 10.00 uur zijn Paula en ik richting de startvakken gelopen. Dat was nog een hele onderneming. Erg druk. Om 10.15uur stond ik in mijn startvak "E". Het was er al heel druk. Nog even naar de toilet, voor een laatste plasje. Daarna wachten op "Lee", met "You'll never walk alone". Ik zag hem niet, maar hoorde hem prima. Prachtig om dit allemaal uit volle borst mee te zingen. Hoor ik ineens naast me een stem: "Wil je niet zo hard mee blerruh!!". Haha.... was het Martin Punt, man van..... en........ mede Berlijn ganger straks in sept.

Hoe is het mogelijk, dat je tussen al die duizenden mensen, naast iemand staat die je kent. Even omhelzen, zoenen, gedag zeggen, een korte "talk" en geluk wensen voor de marathon.

Het ritme van het hart klonk door de speakers. Een teken dat het startschot zo gaat vallen.

Ik werd bloednerveus. Het mag nu wel beginnen. En ja hoor,..... pats boem,....... daar klinkt het schot. Al die duizenden beginnen te juichen,...... zo gaaf. Echt kippenvel en emo moment. Langzaam raken de startvakken in beweging. Nu gaan we dan echt beginnen. Het is in de startvakken al warm. Hoe moet dat straks wel niet. Ik zweet nu al. Na een paar tellen druk in mijn Garmin in, om te starten aan mijn marathon. De vierde op rij. Wat een machtig gevoel.

Ik heb besloten om de marathon helemaal alleen te gaan lopen. Ik ga gewoon m'n ding doen.

Ook heb ik geen muziek bij me. Ik heb daar helemaal geen zin in. Is veel te veel gedoe.

Op weg ben ik; naar het 1ste supporterspunt op 700mtr. Daar staan Co en Colinda. Ik zie ze gelukkig staan, want het is heel druk met toeschouwers.

Paula langs de supporters

Ik ben begonnen aan mijn 42km

Daarna door lopend naar de machtig mooie Erasmusbrug. Die blijft zo gaaf. Een deinende massa mensen over die prachtige brug.

Op weg naar de eerste doorkomst, 5km. Dit is in de buurt van het Feijenoord Stadion.

Ik loop en denk dat het goed is. Ik heb altijd moeite, om in het begin m'n tempo te vinden. Ik begin het nu al warm te krijgen. Ik ben blij, dat ik alleen een singlet en korte broek heb aangedaan. Bij de 5km een beker water gepakt en opgedronken. Daarna "Zuid" in, over de Stadionweg, naar de Spinozaweg waar het 10km punt is.

Toen door naar de 15km over de Slinge. In dit gedeelte staat altijd zo ontzettend veel publiek. Wat een mensen joh. Dit gaat door tot de 20km. Aan weerszijde van de weg staat het bomvol met zingende mensen. Een genot om naar te kijken en van te genieten.

Alleen begin ik nu al wat problemen te krijgen.

Achteraf gezien, dat weet ik nu dus, ben ik in de eerste 10 a 15 km te snel gestart. Ik had beter iets rustiger aan kunnen doen, maar ja..... "het liep zo lekker". Ik liep rond de 11 km/u in een tussentijd op de 5km van 27 min. en daarna op de 10km 28 min.

Mijn benen voelden ook totaal niet goed aan. Ze voelden zwaar en moe. Ze voelden niet zoals de andere 3 marathons.

Na de 15km begon ook nog eens de bewolking te verdwijnen en begon de zon heel fel te schijnen. Jeetje wat werd het heet. Rond de 19km begon ik last te krijgen van de warmte en voelde ik me niet lekker worden. Ik kwam aan bij de drankpost op het 20km punt. Ik ben gaan wandelen. Heb een gel genomen en heb 2 bekers water gedronken. Ik wandelde nog iets verder en vlak daarna besloot ik weer te gaan hardlopen. Op naar het punt van de Halve Marathon. Daar aan gekomen klokte ik op 1.59.45 uur. Dit was nog steeds een schema van een p.r. en onder de 4 uur.

Op dat moment had ik het zo ontzettend zwaar en voelde me toen al rot. Het ging totaal niet. Mijn benen wilden niet wat ik in mijn hoofd wilde. Ze deden nu al zeer en waren moe. Ik baalde. Ik dacht: "Je zit op de helft, en nu, hoe verder?"

Het kon zo absoluut niet verder. Ik moest iets veranderen.

Ik besloot alles te laten voor wat het was. Ik rukte mijn schema van de 3.59 van mijn pols en gooide het in de goot. Weg er mee. Einde verhaal. Ik heb ook niet meer op m'n horloge gekeken. Ik zat mezelf helemaal gek te maken. Het was nu alleen maar belangrijk om beheerster te gaan lopen. Proberen om in de komende km's tot de 25km wat meer discipline in m'n lopen te krijgen. Het ging vandaag niet, het was mijn dag niet en ik zat niet lekker in m'n vel. En ooohhhh,..... wat had ik onwijs last van de warmte. Vlak voor de drinkpost bij de 25km, kreeg ik weer wat hoop. Het werd weer iets bewolkter. Beter!! Dit punt had ik tenminste gehaald. Nu zou het mooi gaan worden, want nu kwam de passage van de Erasmusbrug.

Van Laan op Zuid, draaide ik de bocht om en wat er toen gebeurde....... geweldig......... wat stonden hier ontzettend veel mensen voor die brug. Gewoon 4 rijen dik publiek, die allemaal aan het zingen waren en jou naam riepen als je langs liep en ook gek ging doen. Ik kreeg tranen in mijn ogen en wilde hier eigenlijk niet weg. Maar ja,...... ik moest door lopen, die zware brug over.

Ook die stond van voor naar achter helemaal vol met mensen. Ik was alleen maar om me heen aan het kijken en ik had een glimlach van oor naar oor. Gewoon, omdat ik hier liep en al die mensen daar voor jou stonden. Wat een genot. Het was een absoluut feest. Ik kreeg weer kippenvel en tranen. "Ik hou van de Rotterdam Marathon; wat is het geweldig".

Hopla, in een iets hoger tempo de Erasmusbrug naar beneden. Op weg naar de tunnel onder de Coolsingel door. Het 2de mooiste stuk van de hele marathon. Waarom zul je misschien denken??? De marathon lopers weten wel waarom. In die lange tunnel staan 40 a 50 trommellaars. Dat is zo geweldig mooi. Ik kijk daar altijd naar uit. Dit is zo'n geweldig feest. Ik moet daar altijd mee dansen en gek doen. Tranen schieten weer in mijn ogen. Zo mooi en vooral fijn, omdat je al zo stuk zit. Helaas komt ook hier een eind aan en moet ik weer omhoog lopen om de tunnel uit te komen. Dat is zo ontzettend zwaar en een echte kuitenbijter. Hierdoor ben ik de trommelaars al weer gauw vergeten. Ik denk al weer aan het volgende.

Bij de 27km staan namelijk onze supporters. Ik zie er heel veel van mijn zaterdag groepje. Super leuk. En natuurlijk Colinda en Co. Ik krijg hier mijn banaantje en ben daar heel erg blij mee. Ik zeg gedag en loop weer verder. Tijdens het rennen eet ik mijn banaan en dat geeft weer extra energie. Ik ben nu op weg voor het laatste zware gedeelte van de marathon, de laatste 15km tot aan de finish. Jeemig wat is het nog een rot eind. Maar ik ga door en geef absoluut niet op. Mijn wil om te finishen is zoooooooo onwijs groot. Opgeven staat niet in mijn vocabulaire. Op naar de 30km om vervolgens het Kralingsebos in te gaan. Op naar de drinkpost van de 30km.

Ik weet nog dat ik mijn 1ste marathon hier fluitend langs liep. Wat had ik toen een lol zeg. Deze 4de marathon is het totaal anders. Er is weinig fluiten meer bij. Ik was zo moe!!!!! Ik keek uit naar de gel van AA, wat uitgedeeld werd bij 32km. De weg plakte van de zoetigheid. Ik pakte 2 gel en at het op. Daarna een beker AA drink.

Er stonden dit jaar wel heel veel mensen in het bos. Dit komt omdat het prachtig weer is en mensen lekker naar buiten gaan. Ook heel veel muziek in het bos.

Mijn hemeltje,..... daar ging ik weer....... op naar het volgende punt,..... de 35km op de Boszoom.

"Als ik daar ben, dan kan het niet meer ver zijn", dacht ik nog. "Dan hoef ik er nog maar 7", zei een stem in mijn hoofd. Dan geef ik niet meer op.

Het zweet gutste over m'n lijf. Warm warm, warm. De bekers water ging ik nu ook gebruiken om af te koelen. Op 35km klokte ik een tijd van 3.26.58. Wat ging ik hier bergwaarts met mijn tijd. Ik liep inmiddels in de 32min per 5km. Dat is niet goed voor mij. Niet zoals normaal. Maar goed ik kon niet harder. M'n motor ging niet sneller.

Ik kwam aan op de Kralingseplaslaan. Een heel lang stuk langs het bos. Het was hier heel druk met mensen en muziek. Joepie, ineens zag ik Ginie staan met haar koeienbel. Ik werd weer heel blij, want het is zo leuk om bekenden te zien. Ik zwaaide naar haar en zei gedag. Ze zei: "Heel veel succes, kanjer. Je bent een bikkel. Goed hoor. Zet um op!" Heerlijk om die woorden te horen en het deed me weer goed.

Ik begon uit te kijken naar de 39km, de Boezemstraat, want hier zou de knetter harde muziek zijn en een hele mensen massa aan zingende supporters. Dat is zo gaaf en opbeurend. Hier moet je mee hossen en gek doen. Zo leuk.

Ik wist het, de 40km naderde. Mijn aller laatste drinkpost.

Vlak ervoor is het 40km punt om te klokken. Ik wil mijn horloge indrukken en toen......................... toen zakte de grond onder mijn voeten weg. Wat dramatisch zeg, mijn horloge was weg!!!! Verloren of gerold???? Ik weet het niet. Tussen de 35 en 40 km gewoon foetsie geraakt. Ik vloekte veel nare dingen.... Terug gaan was geen optie, want dan moest ik 5km gaan zoeken, waar duizenden mensen hardlopen. Ik besloot om door te rennen. Ik was erg bedroefd dat mijn dure Garmin weg was. Jeemig wat een geld en gewoon weg.

Niet te lang bij stil staan, door rennen. Op naar de "Kubussen". De woningen bij de Blaak. Daar zou ik voor de laatste keer "Mijn" supporters zien. Wat was ik blij, dat ik ze allemaal zag. Ik kreeg een bloem van Colinda.

Nu was het nog precies 1km. Gewoon 1 hele lange kilometer met duizenden mensen langs de route. Ik had een glimlach van links naar rechts. Nu kon het niet meer fout gaan. Ik ga het halen!!!!! De Coolsingel, de finish.......... dat is voor mij. Ik ga zwaaien, zingen, feesten..... Wauw wat was dit genieten. Ik was zo intens blij. Ik weet gewoon niet hoe ik dat moet uitleggen.

Wat een geweldig moment en feest.

Ik finishte op 4.13.04. Dit wist ik pas veel later, want ik kon zelf niet meer klokken.

De tijd maakte me eigenlijk ook helemaal niet meer uit. Ik was er en het was voor mij de zwaarste editie ooit. Wat een strijd heb ik met mezelf gehad. Maar.................. ik heb overwonnen. Ik heb niet opgegeven!!!!!! Yes, ik heb de finish gehaald!!!!! Ik heb mijn 4de medaille.

Na de finish moest ik huilen van vreugde en ontlading. Ik was zo verschrikkelijk blij.

Al die maanden training, dan 2 weken voor de marathon ziek worden, de onzekerheid of ik wel kon gaan starten en dan dit!!!!! Super. "IK VIND MEZELF EEN BIKKELLLLLLLLLL". Gehaald heb ik het. Velen kunnen dit helaas niet zeggen. Daarom ben ik gewoon lekker trots om mezelf

Ondanks het verlies van mijn horloge, was het een schitterende dag.

Na de finsh, een prachtige medaille om m'n nek.

Die gaat voorlopig niet meer af.

Teruglopend naar de brasserie, nog genoten van heel veel dingen.

Omkleden en wachten op de anderen.

Paula kwam maar niet en het duurde en duurde...........dan maar bellen. Eindelijk contact met Co.

Paula was opgenomen in de EHBO tent na de finish. Ze had uitdrogings-verschijnselen.

Vanuit de brasserie, nog even op het terras gestaan en wat gedronken, met de supporters van de zaterdaggroep. Het was erg gezellig. Daarna naar Paula gegaan. Na 3 zakken infuus mocht ze dan gelukkig de tent weer verlaten. Het ging weer goed met haar.

Gezamenlijk zijn we naar het station gegaan en hebben nog ergens een hapje gegeten. Daarna als afsluiting een bakkie bij Starbucks.

Met z'n allen met de trein en rond een uur of 20.00uur thuis.

We waren helemaal kapot van deze lange en drukke dag.

We hebben genoten met z'n allen.

Super leuk.

Wegens omstandigheden dan niet de beste marathon voor mij, maar wel een hele mooie dag. Ik ben zeer tevreden met mijn tijd en heel blij met mijn medaille. Er zat vandaag gewoon niet meer in. Volgende keer weer beter.